مَطْلَبِي مِنْ حَبِيبِ القَلْبِ رُؤْيَةْ مُحَيَّاهْ
رَبِّ حَقِّقْ لِقَلْبِي كُلَّ مَا قَدْ تَمَنَّاهْ
Мақсади ман аз маҳбуби дил дидани рӯяш аст
Эй Парвардигор, ба дилам ҳар он чи орзу дорад, ато кун
فَإِنَّ قِدْ لِي زَمَنْ يَا رَبِّ أَشْتَاقْ رُؤْيَاهْ
بَخِتْ مَنْ شَرَّفَ المَوْلَى بُرُؤْيَةْ عَيْنَاهْ
Зеро ки ман, эй Парвардигор, муддати тӯлонӣ орзуи дидани ӯро дорам
Хушо касе, ки Худованд ӯро бо дидани чашмонаш шарафманд кардааст
يَا سَمِيعَ الدُّعَا حَقَّقْ لِذَا القَلِبْ رَجْوَاهْ
طَالَتْ أَيَّامْ بُعْدِي عَنْهُ فَادْرِكْ بِلُقْيَاهْ
Эй шунавандаи дуоҳо, ба ин дил умедашро ато кун
Дароз шуданд рӯзҳои дурӣ аз ӯ, зудтар мулоқотро осон кун
مَا احْسَنَ اوْصَافُهُ العُظْمَى وَمَا احْسَنْ سَجَايَاهْ
عَاشَتِ الرُّوحْ بِهْ فِي أُنُسْ مَا احْسَنُهْ وَاحْلَاهْ
Чӣ зебо аст хислатҳои бузурги ӯ ва чӣ зебо аст ахлоқи ӯ
Рӯҳ бо ӯ дар оромиш зиндагӣ мекунад, чӣ зебо ва чӣ ширин аст!
يَا نَدِيمِي أَدِرْ ذِكْرَهْ عَلَيّْ فَأَنِّي أَهْوَاهْ
وَاذْكُرْ أَيَّامْ فِيهَا قَدْ نَفَحْ طِيبْ رَيَّاهْ
Эй ҳамнишини ман, зикри ӯро бар ман бигардон, зеро ман ӯро дӯст медорам!
Рӯзҳоро ёд кун, ки дар онҳо бӯи пок пароканда шуд
عَرِفْ طَيِّبْ إِذَا مَا شَمَّهُ المَيِّتْ أَحْيَاهْ
جَدِّدُوا لِي صَفَا وَقْتِي وَأُنْسِي بِذِكْرَاهْ
Бӯи покро бишнав, ки мурдагон бо дидани он зинда мешаванд
Покии замони маро бо зикри ӯ нав кунед ва оромиш диҳед
وَاذْكُرُوا لِي عُهُودِي المَاضِيَةْ بَيْنْ أَفْيَاهْ
فَانَّنِي قَدْ رَضِيتِهِ كُلَّ مَا كَانَ يَرْضَاهْ
Аҳдҳои гузаштаи маро ёд кунед
Зеро ман розӣ ҳастам бо ҳар он чи ӯ розӣ аст
وَانَّنِي عَبِدْ لُهْ مَمْلُوكْ فِي كُلِّ مَا شَاهْ
لَيْسَ لِي قَصِدْ فِي كُلِّ الوَرَى غَيْرْ إِيَّاهْ
Ва ман ғуломи ӯ ҳастам, дар ҳар он чи мехоҳад
Ман дар тамоми офариниш ҳадафе ҷуз ӯ надорам
كَمْ وَكَمْ عَبِدْ بِهْ قَدْ طَالْ فِي الكَوْنِ مَبْنَاهْ
كَمْ وَكَمْ سِرّْ عِنْدَ الذِّكْرِ لُهْ قَدْ وَجَدْنَاهْ
Чӣ қадар ғуломон бо ӯ дар ҷаҳон бунёди худро дароз карданд
Чӣ қадар сирре, ки дар зикри ӯ ёфтем
قَدْ طَعِمْنَاهْ يَا لِلّٰهْ مَا قَدْ طَعِمْنَاهْ
كَمْ وَكَمْ عَهِدْ لُهْ فِي السِّرِّ مِنَّا حَفِظْنَاهْ
Мо аз ӯ, аз Аллоҳ, он чиро ки чашидем, чашидем
Чӣ қадар аҳдҳои ӯро дар сирри худ нигоҳ доштем
يَا سَمِيعَ الدُّعَا وَفِّرْ عَلِيّ مِنْ عَطَايَاهْ
وَاهْلِهِ الكُلِّ وَاوْلَادِهْ وَصَحْبِهْ وَحِبَّاهْ
Эй шунавандаи дуоҳо, аз атоҳои ӯ бар ман пурра кун
Ва ба тамоми аҳли хонаводааш, фарзандонаш, дӯстонаш ва дӯстдоштагонаш
وَالصَّلَاةُ عَلَيْهِ إِنُّهْ غِنَى مَنْ تَوَلَّاهْ
وَالصَّلَاةُ عَلَيْهْ إِنُّهْ غِنَى مَنْ تَوَلَّاهْ
Ва дуруд бар ӯ бод - ӯ барои ҳар касе ки ба ӯ содиқ аст, кофӣ аст
Ва дуруд бар ӯ бод - ӯ барои ҳар касе ки ба ӯ содиқ аст, кофӣ аст