نَحْنُ فِي مُصَلَّى الأَطْهَارِ بِمَنِّ
وَفَضْلِ مَوْلَانَا الكَرِيمِ تَعَالَى
Мо дар масҷиди покон ҳастем бо неъмат
ва фазли Мавлои Карими Таъоло
نَنَالُ النَّعْمَاءَ الجِزَالَ وَلِمَنْ
حَضَرَ يَحْصُلُ هِبَاتٍ تَغَالَى
Мо неъматҳои фаровонро ба даст меорем ва барои касоне ки
ҳузур доранд, ҳадяҳои бебаҳо мерасад
مُصَلًّى بِهِ اتِّصَالُنَا لِأَصْفَى لْـــ
ــبَــرَايَا وَمَنْ عَلَى دَرْبِهِ سَارَا
Масҷиде, ки тавассути он мо бо поктарин
офаридаҳо ва касоне ки роҳи ӯро пайравӣ карданд, пайвастем
مَطْلَبُنَا الأَسْنَى تَعَالَى المَعْبُودُ
إِبْصَارُهُ وَالسَّمْعُ مِنْهُ (سَلَامًا)
Ҳадафи олии мо Таъоло, Мағбуди сазовори ибодат аст
Дидани Ӯ ва шунидани "Салом" аз Ӯ
بِالسَّنَدِ المَوْصُولِ لِلمُهَاجِرِ
ثُمَّ إِلَى إِبْنَيْهِ وَمَنْ يُسَمَّى
тавассути силсилаи пайваста ба Муҳоҷир
Сипас ба ду писараш ва (сеюм) касе ки номида шуд
عُبَيْدًا وَالتَّصْغِيرُ لِلتَّوَاضُعِ
لَيْسَ لِقِلَّةِ البِضَاعَةِ حَاشَا
Убайд; бо истифода аз тасғир барои тавозӯъ
на барои камбуди молу мулк - 'Ҳаргиз'
بِقَرْنٍ فَقَرْنٍ يَمُرُّ التَّلَقِّي
حَتَّى الأَسْرَارُ وَالظَّوَاهِرْ تَلَاقَى
насл ба насл интиқол идома меёбад
то сирру зоҳир вохӯранд
بِالفَقِيهِ الَّذِي تَقَدَّمْ فِي الرُّتْبَةْ
بِشُهْرَةْ فِي البَرَازِخِ قَدْ تَجَلَّى
дар Фақеҳе, ки дар дараҷа пеш гузошта шудааст
бо шӯҳрат дар Барзахе, ки зоҳир шудааст
مُحَمَّدٍ إِبْنِ عَلِيٍّ إِلَى مَنْ
مِنْهُ إِلَى اليَوْمِ الوِرَاثَةِ ضُمَّا
Муҳаммад, писари Алӣ то касоне ки
аз ӯ, то имрӯз, мерос комилан муттаҳид шудааст
فِي عُمَرَ البَسْمَةُ مِنْهُ قَدْ سُرَّتْ
بِهَا القُلُوبُ وَتُذْهِبُ غُمُومَا
дар Умар, ки табассумаш шодии дилҳоро меорад
ва ҳама ғамҳоро дур мекунад
تَعْكِسُ لِلرَّائِي أَنْوَارَ الحَدَّادِ
وَفَخْرِ الوُجُودِ وَبَحْرِ كَرَامَةْ
ва ба назаркунанда нурҳои (оилаи) Ҳаддодро инъикос мекунад
ва Ифтихори вуҷуд ва Уқёнуси Каромат
وَإِبْنِ أَحْمَدَ مِنْ آلِ السَّقَّافِ
ثُمَّ الهَدَّارِ لَا يَخَافُ مَنْ لَامَا
ва писари Аҳмад аз оилаи Сағқоф
Сипас, Ҳаддор, ки аз маломати касе наметарсид
أَقِرَّ بِنَا لِلحَبِيبِ عُيُونَا
يَا رَبِّ أَدِمْ لَهُ مِنْكَ رِعَايَةْ
Чашмони Ҳабиб (Умар)-ро бо мо сард кун
Эй Парвардигор, ҳамеша ба ӯ нигоҳубини Худро идома деҳ
وَنَسْأَلُكَ اللّٰهُمَّ أَنْ تَجْعَلَا
مَجَالِسَنَا دَائِمًا مُرْتَبِطَةْ
ва мо аз Ту, эй Аллоҳ, хоҳиш мекунем, ки
маҷлисҳои моро ҳамеша пайваста гардонӣ
بِكُلِّ مَا فِي مُصَلَّى أَهْلِ الكِسَا
وَأَوْصِلَنْ مَا هُنَاكَ إِلَى هُنَا
бо ҳама чизе ки дар Масҷиди Аҳли Кисо мегузарад
ва ба мо бирасон, он чиро ки дар он ҷо ба даст меояд
فَهُمْ رِجَالٌ كُرَمَاءُ أَصْفِيَا
وَيَسْتَحِيلُ تَخْيِيبُهُمْ لِلرَّجَا
Зеро онҳо интихобшудагон, каримон, поконанд
ғайриимкон аст, ки онҳо умедҳоро ноумед кунанд
هُمْ عَاهَدُونَا بِالوَفَا وَأَخْبَرُوا
مَنْ عَرَفْنَا لَوْ نَسُونَا مَا سَيَّبْنَا
Онҳо ба мо савганди вафо доданд ва хабар доданд
"Ҳар касеро ки мо мешиносем, агар моро фаромӯш кунанд, мо онҳоро ҳеҷ гоҳ фаромӯш намекунем."
فَيَا أَبَا سَالِمٍ قُمْ وَكُنْ لَنَا
مَعَنَا وَبِنَا فِي الحِسِّ وَالمَعْنَى
Пас, эй Абӯ Салим, бархез ва барои мо бош,
бо мо ва дар мо, дар ҳиссу маъно
فَهَاهُنَا طَلَبٌ طَرَحْنَاهُ بِـــ
بَابِكُمْ وَاسْتَوْدَعْنَاكَهُ لِلبُكْرَةْ
Ин дархостест, ки мо онро
дар дари шумо гузоштем ва ба шумо барои фардо супоридем.