بَيْنَ كَتِفَيْهِ عَلَامَهْ
خَاتَمُ الرُّسْلِ الكِرَامْ
Дар байни китфҳояш нишона аст:
Мӯҳри расулони карим
أَشْرَقَ البَدْرُ عَلَيْنَا
وَاخْتَفَى بَدْرَ التَّمَامْ
Моҳи пурра бар мо нур дод
ва моҳи пурра комилан пинҳон шуд
مِثْلَ حُسْنِكْ مَا رَأَيْنَا
فِي العِرَاقَيْنِ وَالشَّامْ
Мисли зебоии ту, мо надидаем
Дар ду Ироқ (Ироқ ва Эрон), ва на дар Шом
يَا حَبِيبِي يَا مُحَمَّدْ
يَا عَرُوسَ الخَافِقَيْنِ
Эй маҳбуби ман, эй Муҳаммад
Эй арӯси ду офоқ
يَا مُؤَيَّدْ يَا مُمَجَّدْ
يَا إِمَامَ القِبْلَتَيْنِ
Эй кӯмакшуда, эй муҷалла
Эй имоми ду қибла
مَنْ رَأَى وَجْهَكَ يَسْعَدْ
يَا كَرِيمَ الوَالِدَيْنِ
Ҳар касе ки чеҳраи туро бинад, хушбахт аст
Эй фарзанди волидони карим
حَوْضُكَ الصَّافِي المُبَرَّدْ
وِرْدُنَا يَوْمَ الزِّحَامْ
Ҳавзи софи хунуки ту
Ҷои нӯшидани мо дар рӯзи серодам
رَبِّي فَاجْعَلْ مُجْتَمَعْنَا
غَايَتُهْ حُسْنُ الخِتَامْ
Парвардигори ман, ҷамъомади моро
Анҷоми он мӯҳри зебо кунад
وَأَعْطِنَا مَا قَدْ سَأَلْنَا
مِنْ عَطَايَاكَ الجِسَامْ
Ва ба мо он чиро ки хостем, бидеҳ
Аз атоҳои бузурги ту
وَأَكْرِمِ الأَرْوَاحَ مِنَّا
بِلِقَا خَيْرِ الأَنَامْ
Ва рӯҳҳои моро икром кун
Бо мулоқоти беҳтарини офаридаҳо
وَأَبْلِغِ المُخْتَارَ عَنَّا
مِنْ صَلَاةٍ وَسَلَامْ
Ва ба баргузида аз мо бирасон
Аз дуруд ва салом