Барои ин сирр дуо мекунам

дар осонӣ ва душворӣ.

Ман ғуломе ҳастам, ки ифтихорам

дар фақр ва ночории ман аст.

Илми Парвардигорам маро бас аст

аз пурсиш ва интихобам.

Эй Худо ва Малики ман,

Ту медонӣ ҳолати маро.

Ва он чӣ дар дилам ҷой гирифтааст

аз ғамҳо ва машғулиятҳо.

Бо лутфи худ маро наҷот деҳ,

эй Парвардигори парвардигорон.

Эй Карими рӯй, маро наҷот деҳ

пеш аз он ки сабрам ба поён расад.

Илми Парвардигорам маро бас аст

аз пурсиш ва интихобам.

Эй зудрасонандаи ёрӣ,

ман ёрие мехоҳам, ки зуд ба ман расад.

Он ҳама душвориҳоро мағлуб мекунад ва меорад

ҳамаи он чиро, ки умед дорам.

Эй Наздик ва Ҷавобдиҳанда,

Эй Доно ва Шунаванда.

Ман дар нотавонӣ, таслим ва шикастагӣ

ба ҳақиқат расидам.

Илми Парвардигорам маро бас аст

аз пурсиш ва интихобам.

Ман ҳанӯз дар назди дар истодаам,

пас, эй Парвардигори ман, бар истодани ман раҳм кун.

Дар водии фазл ман дар хилват ҳастам,

пас, эй Парвардигори ман, ин хилватро доимӣ гардон.

Ва бо ҳусни занни ман лозим,

ки он дӯсти ман ва ҳампаймони ман аст.

Ва он ҳамнишини ман ва ҳамрозам

дар тамоми шабу рӯз.

Илми Парвардигорам маро бас аст

аз пурсиш ва интихобам.

Ҳоҷате дар нафси ман, эй Худо,

пас онро иҷро кун, эй беҳтарин иҷрокунандагон.

Ва сирру дили маро ором кун

аз сӯзиш ва шӯълаи он.

Дар шодӣ ва хушбахтӣ

ва вақте ки Ту аз ман розӣ ҳастӣ.

Пас, шодӣ ва фарохӣ ҳолати ман аст

ва шиори ман ва пӯшиши ман.

Илми Парвардигорам маро бас аст

аз пурсиш ва интихобам.