Zostawcie mnie, bo ten, którego kocham, wezwał mnie,

I dla mnie objawił znaki radości.

I wyjaśnił mi subtelne znaczenia,

Z pewnością, gdy odsłonił zasłonę.

Napoił mnie i poświęciłbym się dla tego, kto mnie napoił.

Zaprawdę, do Boga należy to wino.

I uwolnił kajdany po próbie

I obdarzył mnie wszelkiego rodzaju hojnością.

I w miłości wyjaśnił moje zamiary i mój stan.

Z pobożnością trzymał mnie z dala od nagany.

Mój czas minął w wiedzy i pobożności

A w Zaświatach, do miejsca trwałości.

A gdy przewodnik karawany prowadził mnie,

Do zbocza czystości, między Ramat.

Odpowiedziałem mu i nie zgiąłem wodzy

Przed oszczercą ani ludźmi nagany.

I wystarczy mi, że jestem przy drzwiach,

Na progu, aż do Dnia Zmartwychwstania.

Zapytajcie mnie, bo miłość jest moją sztuką i moim stanem,

I stałem się, o mój przyjacielu, sługą.

Byliśmy z nimi przy winie Dini,

Na które chmury zsyłały deszcz.

A w ich upojeniu nie świadczyli o drugim,

A między nimi jest znak od Pana.

Znak wskazujący na Jego zadowolenie w każdej chwili,

I nie boją się żalu z jego konsekwencji.

Dla nich są obfite dary łaski,

Dzięki którym osiągnęli przywództwo.

Być może z nimi dotrzemy do miejsca ogrodów,

A Prorok poprowadzi nas, przywódców drogi.

Niech Allah błogosławi Go w każdej chwili,

I Jego rodzinę, jak grucha gołąb poranny.