Amb tu, los jorns de nòstra vida son benesits,

E ta preséncia a ennoblit totes los monds.

T’an estat donadas totas las qualitats laudablas,

Alara rejòu-te! Las bandièras son estendudas per tu.

Lo Gardian t’a favorizat amb un present,

Que las plumas pòdon pas explicar.

Siás lo primièr dins totas las vertuts,

Alara avança, perque siás l’Imam de totes.

Totes los atributs d’onor son contenguts en tu,

A tu aparten l’elevacion, la glòria e la majestat.

As obtengut tota la beutat entièrament,

E la lutz de ta cara abolís l’escuritat.

Siás aquel que la descripcion a estonat los eloqüents,

E que sa beutat a enraptat los esperits de las gents.

Ò Primièr, as estat preferit per Allah,

Que sa volontat, favor e benediccion es pre-eternala.

Quand apareisses per testimoniar dins l’Aquí-après,

Ta arma, entre tota l’umanitat, serà la primièra.

Los dons del Senhor t’an estat versats,

Aquò s’es realizat per son decret e sa règla.

Degun a pas atench l’onor o la valor coma la tieu,

E totas las personas d’elevacion e proximitat an lor estacion.

Allah es Suprèm! Quand que siás atench un reng,

L’aspiracion te cridèt, "Contunha en avant!"

Contunhères d’elevacion e d’ascension,

E los àngels dins lo reialme celestial èran tos servidors.

Allah te causiguèt per li parlar après

Passar çò que l’intellecte podiá pas comprene.

Te sarrères d’el en vertat

Que nos es obscur a nòstra compreneson.

Atenguères, "o mai pròche" e aquò foguèt la mai granda distincion,

E los secrets del Benamat son exaltats.

Siás jòi amb lo secret que t’es estat donat

E proximitat, majestat e onor.

De la Preséncia Exaltada e Santa,

Recebères salutacions e patz.

Aguères ausit çò que se pòt pas ausir,

E comprenguères çò que los autres son adormits a.

Los intellectes pòdon pas concebre la realitat

De la revelacion e inspiracion que recebes.

Ò Mèstre dels Dos Abitats, Ò Melhor de la Creacion,

Aquel que ten esperança en tu a fidelament compausat aquelas linhas.

Un servidor que demòra enflamat d’amor per tu,

E aspira e languís per tu.

Un amor que s’es apoderat de mon còr,

Son fuòc dins ieu a mes en flamas mos intestins.

Alara salva-lo, Ò salvador dels penedits, amb una brisa,

Que guarisca sa malautiá e sas malautiás.

E favoriza-lo amb un agach que lèva

La ròsta e l’escuritat de son còr.

De que la doçor s’espandís a son secret,

Enfortissent sa Iman e Islam.

E demòra drech sus ton Camin Drech,

A travèrs la coneissença sos pès demòran ferms.

Ò aquel sus qui me fau en tot

Que cerqui, e d’el espèri favors e benediccion.

Quand los esperants te cerquèron,

Recebèron de l’afluéncia de ta generositat de dons al delà de lors desirs.

Me teni a la pòrta, e siás lo mai grand de tot çò que se cèrca,

Que las armas e los còrs languisson per.

Permet e favoriza-me amb una connexion,

Perque dins mon còr i a aspiracion e lo fuòc de l’amor.

E que las benediccions d’Allah sián sus tu, Ò Bandièra de la Guia,

Cada còp que las colombas cossin sus las brancas.

E sus tu la Familha e los Companhs, los Primièrs

Passèron, per los Companhs del Noble e nobles.