Fred vere med ei grav som vert vitja frå det fjerne

fred vere med al-Rawdah og i den er Muhammad

Fred vere med den som vitja sin Herre om natta,

så han gav han det som er ynskt i kvar lengt

Fred vere med den som sa til firfisla, "Kven er eg?"

Så han svara, "Guds sendebod, du er Muhammad"

Fred vere med den gravlagde i landet Taybah

og den som Den miskunnsame utmerka med nåde og ære

Ein profet som Gud favoriserte med godleik og skjønnheit

Så lukke for ein tenar som har vitja Muhammads grav

Å du som rir mot al-Madina med mål,

bring helsingane mine til den kjære Muhammad

I hans vakre Rawdah er mitt håp og ynskje

og i den er lækjedom for hjarta og sjela, og mi trøyst

Om det vart fjernt og vanskeleg for meg å vitje,

så er biletet eg held i meg det beste av bilete

Eg gleder augo mine i hans vakre Rawdah, så hjarta mitt, den inste sjela,

og kjernen vert fri frå alle sorger og bekymringar

Så her er eg, å hovud for all skapning

kysser det i lengt for å lækje mi sjukdom

Og send di miskunn over skapningens hovud, Muhammad

Ei miskunn som vil viske bort frå oss kvar glipp