Å du som søkjer utsletting i Allah, ver konstant i å seie "Allah, Allah!" Og forsvinn i Han frå alt anna og vitne med hjartet ditt; Allah! Samle alle dine bekymringar i omsorg for Han, og du vil bli tilfredsstilt frå alt anna enn Allah. Ver ein tenar som berre høyrer til Han, og du vil bli frigjort frå å høyre til andre enn Allah. Underkast deg Han og ver audmjuk for Han, og du vil bli gitt ein løyndom som kjem frå Allah. Og påkall med iver og oppriktighet saman med dei hengivne tenarane til Allah. Skjul det om Han openberrar seg for deg gjennom lys som kjem frå Allahs Essens. "Den andre," for oss, er noko som ikkje kan vere, for eksistens er ein rett som berre tilhøyrer Allah. Så kutt konstant gjennom ditt slør av illusjon ved å stadfeste den reine eininga av Allah. Eininga av Handlingane viser seg ved byrjinga av påkallinga av Allah. Og eininga av Hans Eigenskapar vil kome [til deg] frå kjærleik i Allah. Og eininga av Hans Essens vil gi deg tilstanden av å bestå ved Allah. Lukkeleg er den som går vegen av påkalling for Allahs skuld, og tek som sin vegleiar ein levande lærar, som sin kunnskap kjem frå å kjenne Allah. Han elskar han med ein utrettelig kjærleik og sel sitt ego for Allahs skuld. Og reiser seg for bøn om natta for å resitere Hans Ord med lengsel etter Allah. Og så oppnår han det han søkjer, krafta av kunnskapen om Allah. Vår undervisning flyt frå straumen av ein Profet, den mest heidra av Allahs skapningar. Over han vere dei reinaste velsigningar, så mange som alt som er kjent for Allah. Og over hans familie og følgjesveinar og alle dei som kallar til Allah.