Mat dir sinn d'Deeg vun eisem Liewen glécklech,

An Är Präsenz huet all d'Welten erhuewen.

Dir hutt all luewenswäert Eegenschaften kritt,

Also freet Iech! D'Fändelen goufen fir Iech entfalt.

De Guardian huet Iech e Kaddo ginn,

Deen d'Fiederen net kënnen erklären.

Dir sidd virun an all Tugenden,

Also fuert weider, well Dir sidd den Imam vun jidderengem.

All Éiereigenschaften sinn an Iech enthale,

Fir Iech gehéiert Héicht, Herrlechkeet, a Majestéit.

Dir hutt all Schéinheet komplett erreecht,

An d'Liicht vun Ärem Gesiicht zerstéiert d'Däischtert.

Dir sidd deen, deem seng Beschreiwung d'Eloquent verstummt huet,

An deem seng Schéinheet d'Intelligenz vun de Leit verzaubert huet.

O Éischt, Dir sidd vun Allah bevorzugt ginn,

Dessen Wëllen, Gonscht, a Segen éiweg ass.

Wann Dir erschéngt fir am Jenseits Zeien ze sinn,

Är Séil, ënnert all Mënschen, wäert virun sinn.

D'Kaddoe vum Här goufen op Iech geduscht,

Dëst gouf duerch seng Dekret a Regelung erfëllt.

Keen huet Éier oder Wäert wéi Ären erreecht,

An all Leit vun Héicht an Noperschaft hunn hir Plaz.

Allah ass Supreme! Wann Dir e Rang erreecht hutt,

Huet d'Aspiratioun Iech geruff, "Fuert weider!"

Dir hutt weider erhéicht an eropgeklommen,

An d'Engelen am himmlesche Räich waren Är Dénger.

Allah huet Iech gewielt fir mat Him ze schwätzen nodeems

Dir passéiert sidd wat den Intellekt net konnt begräifen.

Dir sidd him an der Wourecht no komm

Dat ass fir eis Verständnis onkloer.

Dir hutt erreecht, "oder méi no" an dat war déi gréissten Auszeechnung,

An d'Geheimnisser vum Beléiften sinn erhuewen.

Sidd frou mat dem Geheimnis dat Dir kritt hutt

An Noperschaft, Majestéit, an Éier.

Vun der Erhuewener an Helleg Präsenz,

Hutt Dir Begréissungen a Fridden kritt.

Dir hutt héieren wat net héierbar ass,

An verstane wat anerer schlofen.

Den Intellekt kann d'Realitéit net begräifen

Vun der Offenbarung an Inspiratioun déi Dir kritt.

O Meeschter vun deenen zwee Wunnengen, O Beschte vun der Kreatioun,

Deen deen Hoffnung an Iech huet huet dës Zeilen trei komponéiert.

E Knecht deen an der Léift zu Iech entzünd bleift,

An sech no Iech seet an verlaangt.

Eng Léift déi mäi Häerz erfaasst huet,

Seng Feier bannen mir huet meng Innereien a Brand gesat.

Also rett hien, O Retter vun de Reuevollen, mat engem Wand,

Deen seng Krankheeten a Krankheete geheelt.

An favoriséiert hien mat engem Bléck deen ewechhëlt

Rust an Däischtert aus sengem Häerz.

Déi Sanftheet verbreet sech zu sengem Geheimnis,

Stäerkt säin Iman an Islam.

An hien bleift oprecht op Ärem Riichte Wee,

Duerch Wëssen bleiwen seng Féiss fest.

O een op deen ech a Saachen vertrauen

Déi ech sichen, an vun him hoffen ech op Gonschten a Segen.

Wéini och ëmmer déi Hoffnungsvoll Iech sichen,

Kréien se aus der Iwwerfloss vun Ärer Generositéit Kaddoe iwwer hir Wënsch eraus.

Ech stinn bei der Dier, an Dir sidd dat Gréisst vun allem wat gesicht gëtt,

Datt d'Séilen an d'Kierper sech no sehnen.

Erlaabt a favoriséiert mech mat enger Verbindung,

Well an mengem Häerz ass Verlaangen an d'Feier vun der Léift.

An Allah seng Segen sinn op Iech, O Banner vun der Leedung,

Wéini och ëmmer d'Dauf op Äscht cooën.

An op Iech Famill a Begleeder, déi Virunste

Si hunn iwwertraff, fir d'Begleeder vum Adel an edel.