O amice, noli esse anxius et irritatus,

Et subdecreta ut lauderis et remunereris.

Et esto contentus cum eo quod Dominus decrevit et administravit,

Et noli irasci decreto Dei, Domini Throni Maximi.

Et esto patiens et gratus

Eris felix et victoriosus

Et de populo secretorum

Populus Dei, possessores cordium lucidorum,

Mundati ab omni sordibus, puri et immaculati.

Et hic humilis mundus: eius infortunia multa sunt,

Eius vita vilis, et eius tempus breve.

Nemo nisi cuius interior visus est cæcus eam quærit,

Intellectus eius inexistent, si intellectum usus esset, magis cogitaret.

Cogitaret de eius peritione

Et abundantia difficultatum eius

Et quam parum divitiæ valent

Ita felix et beatus est qui eam cavet,

Divortium facit, et ad faciendum al-Rahmān incumbit.

O oculi mei, mittite lacrimas abundantes

Pro illo dilecto qui hic habitabat.

Inter nos in pratis, sed qui nunc discessit,

Relinquens cor et mentem dolore plenam in nocte obscura!

Sed Deus sufficit mihi

Et omnia sunt Eius ad imperandum

Et nihil manet nisi Deus

Nubes misericordiæ a Clementissimo pluant super Bashshār

Et Dominus meus salutet eos et lætitiam afferat, nuntium boni placiti Eius.

Et similiter pro dominis nostris, magistris nostris et gnosticis,

Familias nostras et dilectos nostros, et omnes qui in corde meo habitant;

Qui sunt in intimo corde meo.

Vivant in æternum super illam planitiem cuius pulvis fragrantior est quam purus muscus.

Sepulcra optimorum dominorum,

Ducum totius generis humani,

Amare eos vera felicitas est!

Felices sunt qui eos sincere visitant,

Et qui illis spondent conari, ita ut omnia quæ quærunt eis concedantur.