يَا رَبَّنَا يَا رَبَّنَا غِثْنَا بِقُرْبِ المُصْطَفَى
O Domine noster, da nobis auxilium per propinquitatem Electi
يَا رَبَّنَا يَا رَبَّنَا غِثْنَا بِقُرْبِ المُصْطَفَى
وارْحَمْ إِلَهِي ضَعْفَنَا فَنَحْنُ قَومٌ ضُعَفَا
O Domine noster, o Domine noster, adiuva nos propinquitate Electi
Et miserere, Deus meus, infirmitatis nostrae, nam sumus populus infirmus.
نَادَمْتُهُ عَلَى الصَّفَا
فَطَابَ عَيْشِي وَصَفَا
Eum in recto itinere comitatus sum
Vita mea iucunda et pura facta est
وَكُنْتُ أَهْوَى قُـرْبَهُ
وَوَصْلَهُ فَأسْعَفَا
Et amavi esse prope eum
Et ad eum pervenit et eum adiuvit
ولَيْسَ عِنْدِي حَالَةٌ
تُوحِشُنِي مِثْلُ الجَفَا
Nulla condicio mihi est
Te desidero sicut peregrinus
فَكُلُّ مَنْ عَنَّفَنِي
فِي حُبِّهِ مَا أَنْصَفَا
Itaque omnis qui me laesit
In amore eius, non fuit aequus
لِلّهِ خِلٌّ صَادِقٌ
عَهِدْتُهُ عَلَى الوَفَا
Deus amicum verum habet
Ei fidem promisi
وَصَفَهُ الوَاصِفُ لِي
وَهُوَ عَلَى مَا وَصَفَا
Describens mihi eum descripsit
Et est sicut descriptus
أَسْقَمَنِي هِجْرَانُهُ
فَكَانَ بِالوَصْلِ الشِّفَا
Abandonatio eius me aegrotavit
Ita, remedium erat per unionem.
إِذَا أَسَأْتُ أَدَبِي
فِي حَقِّهِ عَنِّي عَفَا
Si male me gero
Ignovit mihi pro iure suo
بِـهِ اَغْتَنَيْتُ فَهْوَ لِي
غِنًى وَحَسْبِي وَكَفَى
Eo dives factus sum, ita est mihi
Dives et sufficiens mihi
يَا أَيُّهَا البَرْقُ الَّذِي
مِنْ حَيِّهِ قَدْ رَفْرَفَا
O fulmen quod
Ex vicinia eius volitaverunt
أَظْهَرْتَ مِنْ وَجْدِي الَّذِي
فِي مُهْجَتِي قَدِ اخْتَفَى
Dolorem meum mihi ostendisti
In corde meo evanuit
ذَكَّرْتَنِي عَهْداً مَضَى
وَطِيبَ عَيْشٍ سَلَفَا
Me temporis praeteriti meministi
Et vitam bonam ante
كُنْتُ بِهِ فِي غِبْطَةٍ
بِبُرْدِهَا مُلْتَحِفَا
Eo tam felix fui
Frigore eius tectus
يَدُورُ فِيمَا بَيْنَنَا
كَأْسٌ مِنَ الوُدِّ صَفَا
Inter nos versatur
Calix purus amoris
طَابَتْ بِهِ أَرْوَاحُنَا
وَهَمُّهَــــا قَـــــدِ انْتَــــــفَـى
Animae nostrae eo satiatae sunt
Curae eius evanuerunt
يَا رَبَّنَا يَا رَبَّنَا
غِثْنَا بِقُرْبِ المُصْطَفَى
O Domine noster, o Domine noster
Infirmi sumus propinquitate Electi
فَإِنَّهُ زَادَتْ بهِ الـ
أَرْواحُ مِنَّا شَغَفَـــــــــــا
Auctus est
Animae nostrae ex nobis ardentes
فَارْحَم إِلهِي ضَعْفَنَا
فَنَحْنُ قَومٌ ضُعَفَا
Miserere, Deus meus, infirmitatis nostrae
Sumus populus infirmus
لا نَسْتَطِيعُ الصَّبْرَ عَنْ
مَحْبُوبِنَا وَلَا الجَفَا
Non possumus esse patientes de
Dilecto nostro, non de alienatione
فَاكْشِفْ إِلَهِي ضُرَّنَا
يَا خَيْرَ مَنْ قَدْ كَشَفَا
Itaque, Deus meus, angustiam nostram allevia
O optime qui revelavit
وَامْنُنْ عَلَيْنَا بِلِقَا الـ
مَحْبُوبِ جَهْراً وَخَفَا
Et concede nobis occursum
Dilecti aperte et occulte
وصَلِّ يَا رَبِّ عَلَى
أَعْلَى البَرَايَا شَرَفًا
Et ora, Domine, super
Nobilissimum omnium creaturarum
وصَلِّ يَا رَبِّ عَلَى
أَعْلَى البَرَايَا شَرَفًا
Et ora, Domine, super
Nobilissimum omnium creaturarum
وآلِهِ وَصَحِبِهِ
وَمَنْ لَهُمْ قَدِ اقْتَفَى
Et familiam eius et socios
Et eos qui eos secuti sunt