Hann er ljósið sem leiðir þá ringluðu með geislum sínum

Og á degi safnaðarins er skuggi sendiboðanna fáni hans

Hann fékk frá hinu óséða visku

Með henni rigndi himinn hans yfir tvö sjóndeildarhring

Og sannleikurinn sem vitnað er um frá honum eru fínleikar

Sem segja að dýrð og metnaður séu metnaður hans

Fyrir Guð, það sem augað sér er sjón

Sem erfið er fyrir þá huldu að skynja

Ó þú sem ert fjarlægur frá mér, en bústaður hans er í hjarta mínu

Svaraðu þeim sem kall hans fyllir allar áttir

Svaraðu þeim sem ástríða hefur tekið yfir í þér og haltu áfram

Í hjarta mínu hvað sem ást þráir og óskar

Ástin hefur byggt í miðju hjartans bústaði

Svo fyrir Guð, byggingarmeistari sem bygging hans fer fram úr í handverki

Samkvæmt reglu tryggðar hef ég afklætt ásetning minn, og hversu yndislegt

Eru bandamenn sem tryggð þeirra hefur huggað hjartað

Ég veiktist, og minning var lækning fyrir sjúkleika minn

Svo hversu yndisleg er minningin sem læknar hjarta mitt

Ef elskendurnir vissu um sjúkleikann, segðu þeim

Því að fundur ástvina hjarta míns er lækning þess

Ó ferðalangur, sendu skilaboð til ástvinar míns

Með bréfi af löngun sem sættir stafsetningu þess

Og fjarri sé að gagnrýnandinn finni leið til hjartans

Hvort sem í lofi eða gagnrýni

Hjarta mitt er ástfangið af besta sendiboðanum

Og það mest heiðarlega sem gleður eyra mitt er lof hans

Hann steig upp í hæðirnar og dýrð til göfugustu stöðu

Í uppruna sínum undraðist sköpunin hvernig endir hans yrði

Ó meistari minn, hjarta mitt er afhjúpað með ást þinni

Og augu mín, eftir tár, renna með blóði

Ef ég reyndi að fela ástina, jókst þrá mín

Svo það er sama fyrir mér hvort það er afhjúpað eða falið

Svaraðu, ó ástvinur hjartans, kalli hins þráða

Sem kvartaði undan brennandi eldi sem hjarta hans innihélt

Og skipaðu blessuðu augnaráði þínu í gleymsku óvina

Að fara með augnaráð sem jók grát þinn

Við Guð, frá ást sem erfitt er að lýsa

Og til Guðs tilheyrir mál mitt, og dómurinn er hans dómur

Ó Drottinn, heiðraðu mig með sýn á meistara mínum

Og hreinsaðu bergmál hjartans, sem hefur mikið bergmál

Og gefðu Ali það sem hann þráir frá fundinum

Með göfugasta þjóninum, endanleg markmið mitt er fundur hans

Yfir honum séu bænir Guðs svo lengi sem austanvindur blæs

Og svo lengi sem söngur söngvarans gleður og lag hans gleður

Með fjölskyldunni og félögunum, svo lengi sem söngvari segir

Hann er ljósið sem leiðir þá ringluðu með geislum sínum