Leyfðu mér, því sá sem ég elska kallaði á mig,

og fyrir mig hefur hann opinberað merki um gleði.

Og hann hefur gert mér ljóst fínlegu merkingarnar,

með vissu, þegar hann afhjúpaði blæjuna.

Hann gaf mér að drekka og ég myndi fórna sjálfum mér fyrir þann sem gaf mér að drekka.

Sannarlega, til Guðs tilheyrir það vín.

Og hann leysti fjötrana eftir að hafa verið prófaður.

Og veitti mér alls kyns örlæti.

Og í ást, skýrði hann ásetning minn og ástand.

Með guðhræðslu, hélt hann mér frá ámæli.

Tími minn leið í þekkingu og guðhræðslu.

Og í hinum heiminum, til dvalarstaðarins.

Og þegar leiðsögumaður karavansins leiddi mig,

til hæðar hreinleikans, milli Ramat.

Ég svaraði honum, og beygði ekki taumana mína

til baktalara eða fólks ámælis.

Og það nægir mér að ég er við dyrnar,

á þröskuldinum, þar til upprisudagur kemur.

Spyrjið mig, því ástin er list mín og ástand,

og ég er orðinn, ó vinur minn, þjónn.

Við vorum til staðar með þeim við vínið Dini,

sem skýin rigndu yfir þá.

Og í vímu þeirra, vitnuðu þeir ekki um annað,

og á milli þeirra er merki frá Drottni.

Merki sem bendir til ánægju hans á hverju augnabliki,

og þeir óttast ekki eftirsjá afleiðinga þess.

Fyrir þá eru gnægðargjafir náðar,

með þeim náðu þeir forystunni.

Kannski með þeim náum við dvalarstað garðanna,

og spámaðurinn mun leiða okkur, leiðtoga vegarins.

Guð blessi hann á hverju augnabliki,

og fjölskyldu hans, eins og dúfan kurrar á morgnana.