Lassa me, proque ille que io ama me ha vocate,

E pro me, Ille ha revelate signos de bon novas.

E Ille ha clarificate pro me le subtile significatos,

Con certitude, quando Ille disvelava le velo.

Ille me dava a biber e io me sacrificarea pro qui me dava a biber.

Vermente, a Deo pertine ille vino.

E Ille liberava le catenas post haber essite testate

E me dotava de omne sorta de generositate.

E in amor, Ille clarificava mi intention e mi stato

Con pietate, Ille me manteneva longe del reprehension.

Mi tempore passava in cognoscentia e pietate

E in le Altere, al habitation de permanentia.

E quando le guida del caravana me conduceva,

Al declive de puritate, inter Ramat.

Io le respondeva, e non flecteva mi frenos

A un detractor o le gente de reprehension.

E me suffice que io es al porta,

Super le limine, usque al Die del Resurrection.

Interroga me, proque amor es mi arte e mi stato,

E io ha devenite, oh mi amico, un servitor.

Nos esseva presente con illes al vino de Dini,

Super le qual le nubes pluveva super illes.

E in lor ebrietate, illes non testificava a un secunde,

E inter illes, il ha un signo del Senior.

Un signo que indica Su satisfaction a cata momento,

E illes non time le regretto de su consequentias.

Pro illes es abundante donos de gratia,

Per le quales illes attingeva le direction.

Forsan con illes, nos attingera le habitation del jardines,

E le Propheta nos conducera, le directores del via.

Super Ille, que Allah benedice cata momento,

E Su familia, sicut le columba del matino canta.