Թողեք ինձ, քանզի նա, ում սիրում եմ, կանչեց ինձ,

Եվ ինձ համար հայտնեց ուրախության նշաններ:

Եվ պարզեց ինձ նուրբ իմաստները,

Վստահությամբ, երբ բացեց քողը:

Նա ինձ խմեցրեց և ես կզոհաբերեմ ինձ նրան, ով ինձ խմեցրեց:

Արդարև, Աստծուն է պատկանում այդ գինին:

Եվ նա ազատեց շղթաները փորձությունից հետո:

Եվ ինձ պարգևեց բոլոր տեսակի առատաձեռնություն:

Եվ սիրո մեջ պարզեց իմ նպատակն ու վիճակը:

Հավատքով, նա հեռացրեց ինձ մեղադրանքից:

Իմ ժամանակը անցավ գիտության և հավատքի մեջ:

Եվ Հետագայում՝ մշտական բնակության տուն:

Եվ երբ քարավանի առաջնորդը առաջնորդեց ինձ,

Մաքրության լանջին, Ռամաթի միջև:

Ես արձագանքեցի նրան և չծռեցի իմ սանձերը,

Ոչ բամբասողի և ոչ էլ մեղադրանքի մարդկանց:

Եվ ինձ համար բավական է, որ ես դռան մոտ եմ,

Շեմին, մինչև Հարության օրը:

Հարցրեք ինձ, քանզի սերը իմ արվեստն է և իմ վիճակը,

Եվ ես դարձել եմ, օ իմ ընկեր, ծառա:

Մենք ներկա էինք նրանց հետ Դինի գինու վրա,

Որոնց վրա ամպերը անձրևեցին:

Եվ նրանց հարբածության մեջ նրանք չվկայեցին երկրորդին,

Եվ նրանց միջև կա նշան Տիրոջից:

Նշան, որը ցույց է տալիս Նրա գոհունակությունը ամեն պահի,

Եվ նրանք չեն վախենում դրա հետևանքների ափսոսանքից:

Նրանց համար առատ շնորհների պարգևներ կան,

Որոնցով նրանք հասան առաջնորդությանը:

Թերևս նրանց հետ մենք կհասնենք այգիների բնակությանը,

Եվ Մարգարեն մեզ կառաջնորդի, ճանապարհի առաջնորդները:

Նրա վրա թող Ալլահ օրհնի ամեն պահի,

Եվ նրա ընտանիքին, ինչպես առավոտյան աղավնին երգում է: