Ku bar ni, domin wanda nake so ya kira ni,

Kuma ya bayyana mini alamu na bishara.

Kuma ya bayyana mini ma'anoni masu zurfi,

Da tabbaci, lokacin da ya cire labule.

Ya ba ni sha kuma zan sadaukar da kaina ga wanda ya ba ni sha.

Hakika, ga Allah ne wannan giya.

Kuma ya saki sarƙoƙi bayan an gwada ni.

Kuma ya ba ni dukkan nau'ikan karamci.

Kuma a cikin soyayya, ya bayyana niyyata da halina.

Da tsoron Allah, ya nisantar da ni daga zargi.

Lokacina ya wuce cikin ilimi da tsoron Allah.

Kuma a Lahira, zuwa gidan dawwama.

Kuma lokacin da jagoran rakumi ya jagorance ni,

Zuƙaƙar tsarki, tsakanin Ramat.

Na amsa masa, kuma ban karkatar da igiyata ba

Ga mai gulma ko mutanen zargi.

Kuma ya ishe ni cewa ina a ƙofar,

A kan matakala, har zuwa Ranar Tashin Alkiyama.

Ku tambaye ni, domin soyayya ita ce fasaha ta da halina,

Kuma na zama, ya abokina, bawa.

Mun kasance tare da su a kan giya na Dini,

A kan su gajimare suka saukar.

Kuma a cikin maye, ba su shaida na biyu ba,

Kuma a tsakaninsu, akwai alama daga Ubangiji.

Alama da ke nuni da yardarsa a kowane lokaci,

Kuma ba su tsoron nadama na sakamakonta.

Gare su akwai kyaututtuka masu yawa na alheri,

Da su suka samu jagoranci.

Watakila tare da su, za mu isa gidan aljanna,

Kuma Annabi zai jagorance mu, shugabannin hanya.

A kan sa, Allah ya yi albarka a kowane lokaci,

Kuma iyalansa, kamar yadda kurciya ta safe ke rera waka.