Déixame, pois aquel a quen amo chamouno,

E para min, revelou sinais de boas novas.

E fíxome claro os significados sutís,

Con certeza, cando desvelou o veo

Deume de beber e sacrificaríame por quen me deu de beber

En verdade, a Deus pertence ese viño

E liberou as cadeas despois de ser probado

E outorgoume todo tipo de xenerosidade

E no amor, aclarou a miña intención e o meu estado

Con piedade, mantívome afastado da culpa.

O meu tempo pasou en coñecemento e piedade

E no Máis Alá, á morada da permanencia.

E cando o guía da caravana me levou,

Á pendente da pureza, entre Ramat.

Respondinlle, e non dobrei as miñas rendas

A un murmurador ou á xente de culpa.

E abóndame que estou na porta,

No limiar, ata o Día da Resurrección.

Pregúntame, pois o amor é a miña arte e o meu estado,

E convertinme, oh meu amigo, nun servo.

Estivemos presentes con eles no viño de Dini,

Sobre o cal as nubes choveron sobre eles.

E na súa embriaguez, non testemuñaron un segundo,

E entre eles, hai un sinal do Señor.

Un sinal que apunta á súa satisfacción en cada momento,

E non temen o arrepentimento das súas consecuencias.

Para eles son abundantes dons de graza,

Polo cal alcanzaron o liderado.

Quizais con eles, alcancemos a morada dos xardíns,

E o Profeta guiaranos, os líderes do camiño.

Sobre El, que Alá bendiga cada momento,

E a súa familia, como a pomba da mañá arrula.