Aqueles cuxa mención é o noso consolo na escuridade

e unha luz para nós entre esta creación

Residistes no meu corazón. Polo Señor da creación

e sodes o meu obxectivo e o máis lonxe das miñas metas

Non me bendicirás co puro trago de amor

e concederásme as máis nobres das estacións

Son o teu servo, oh xente de verdadeira lealdade

e na proximidade a vós está o meu tratamento e cura

Non me causedes enfermidade por longos períodos de distancia

e bendicídeme coa unión, aínda que sexa nun soño

Morro e vivo polo voso amor

e a miña humildade está ante vós e a miña honra é a través de vós

A paz da miña alma é a esperanza da vosa proximidade

e a miña resolución e a miña procura de vós é eterna

Non vivín se o meu corazón reside

lonxe da súa xente e da súa patria

E aqueles cuxo amor habitou no meu corazón

e cubriu todos os meus ósos

Cando a mención do amado pasa polo meu corazón

e o Val do Canón e esas dunas de area

inclínase como a cana húmida

e treme do seu amor e anhelo

Morrerei sen ter visitado ese patio

e esas tendas que conteñen dentro delas toda a felicidade

Non me acheguei, un só día, con aqueles que se achegaron

para bicar o rostro e beber o viño

Se este é o caso, entón que grande é a miña alienación?

Canto tempo é a miña tristeza e como é a miña calamidade

Teño fermosas opinións de que estarei preto de vós

ao meu Señor e a miña Suficiencia, oh estudante

Quizais Alá cure a dor de ser rexeitado

a través da unión cos amados e a liberación das cadeas

Porque o meu Señor é Misericordioso, Xeneroso e Amoroso

Concede xenerosamente a quen quere coa consecución