Por ti, os días das nosas vidas son felices,

E a túa presenza enobreceu todos os mundos.

Foronche dados todos os trazos loables,

Así que alégrate! As bandeiras foron despregadas para ti.

O Gardián favoreceute cun agasallo,

Que as plumas non poden explicar.

Ti es o primeiro en todas as virtudes,

Así que avanza, pois es o Imam de todos.

Todos os atributos de honra foron contidos en ti,

A ti pertence a elevación, a gloria e a maxestade.

Obtiveches toda a beleza enteiramente,

E a luz do teu rostro abole a escuridade.

Es aquel cuxa descrición deixou mudos aos elocuentes,

E cuxa beleza enfeitizou as mentes das persoas.

Oh Primeiro, fuches preferido por Alá,

Cuxa vontade, favor e bendición son pre-eternos.

Cando aparezas para dar testemuño no Máis Alá,

A túa alma, entre toda a humanidade, será a primeira.

Os dons do Señor foron derramados sobre ti,

Isto foi cumprido polo Seu decreto e mandato.

Ninguén alcanzou honra ou valor como o teu,

E todas as persoas de elevación e proximidade teñen o seu lugar.

Alá é Supremo! Cando alcanzaches un rango,

A aspiración chamoute, "Continúa adiante!"

Continuaches a elevarte e ascender,

E os anxos no reino celestial eran os teus servos.

Alá escolleute para falar con El despois

De pasar o que o intelecto non podía comprender.

Achegácheste a El en verdade

Que é escura para o noso entendemento.

Alcanzaches, "ou máis preto" e esa foi a maior distinción,

E os segredos do Amado son exaltados.

Sé feliz co segredo que che foi dado

E coa proximidade, maxestade e honra.

Da Presenza Exaltada e Santa,

Recibiches saúdos e paz.

Oíches o que non se pode oír,

E entendiches o que outros están adormecidos.

Os intelectos non poden concibir a realidade

Da revelación e inspiración que recibes.

Oh Mestre de Ambos Abodes, Oh Mellor da Creación,

Aquel que ten esperanza en ti compuxo fielmente estas liñas.

Un servo que permanece acendido no amor por ti,

E anhela e desexa por ti.

Un amor que se apoderou do meu corazón,

O seu lume dentro de min incendioume por dentro.

Así que sálvao, Oh salvador dos arrepentidos, cunha brisa,

Que cura a súa enfermidade e doenzas.

E favoréceo cunha ollada que elimina

A ferruxe e a escuridade do seu corazón.

Do cal a suavidade se espalla ao seu segredo,

Fortalecendo o seu Iman e Islam.

E permanece recto no teu Camiño Recto,

A través do coñecemento os seus pés permanecen firmes.

Oh aquel en quen confío en todo

O que busco, e del espero favores e bendición.

Sempre que os esperanzados te buscan,

Reciben do derrame da túa xenerosidade agasallos máis aló dos seus desexos.

Estou na porta, e ti es o maior de todo o que se busca,

Que as almas e corpos anhelan.

Permite e favoréceme cunha conexión,

Pois no meu corazón hai anhelo e o lume do amor.

E que as bendicións de Alá sexan sobre ti, Oh Bandeira da Guía,

Sempre que as pombas arrulan nas pólas.

E sobre a túa Familia e Compañeiros, os Primeiros

Superaron, pois os Compañeiros do Nobre e nobres.