O vinur, ver ikki óróligur og ótolin,

og gev teg undir lagnuna, so tú verður róstur og løntur.

Og ver nøgdur við tað, ið Harrin hevur ásett og skipað,

og ver ikki ónøgdur við Allahs lagnu, Harra hins Stóra Trónu.

Og ver tolin og takksamur (O Allah, við einum eygnakasti)

tú verður sigursælur og triumferandi (O Allah, við einum eygnakasti)

og av fólki við loyndum (O Allah, við einum eygnakasti)

Allahs fólk, við lýsandi hjørtum,

reinsað frá allari óreinsku, rein og óspilt.

Og henda lága heimur: hansara ólukkur eru mangar,

hansara lív er lítið, og hansara tíð er stutt.

Bert ein, hvørs innara sjón er blind, leitar eftir honum,

hansara vit er ikki til, hevði hann brúkt sítt vit, hevði hann hugsað meira.

Hann hevði hugsað um hansara forgongd (O Allah, við einum eygnakasti)

og um mangt hansara stríð (O Allah, við einum eygnakasti)

og um lítið hansara ríkidømi (O Allah, við einum eygnakasti)

So sælur og eydnusamur er hann, ið er varin fyri honum,

skilur seg frá honum, og fer til at gera Allahs vilje.

O eygu míni, sendi nógvar tár

fyri tann elskaða, sum búði her.

millum okkum á vøllunum, men sum nú er farin,

og hevur latið hjarta og sinni fylt við sorg í myrku náttini!

Men Allah vil vera nóg mikið fyri meg

og alt er Hansara at stjórna

og einki varir uttan Allah

Mugu skýggj av miskunn frá hinum Mildastu regna niður á Bashshār

og mín Harri heilsi og gleði teimum, tíðindi um Hansara góða tokka.

Og somuleiðis fyri okkara harrar, okkara lærarar og vitandi,

okkara familjur og elskaðar, og øll, sum búgva í mínum hjarta;

Teir, sum eru í mínum innara hjarta.

Mugu teir liva fyri altíð á tí slættanum, hvørs mold er meira angandi enn reinur myskur.

Grøvir av teimum bestu av harrum,

leiðarar av øllum mannaætt,

at elska teir er sannur eydna!

Heppin eru tey, sum vitja teir í álvara,

og sum lova teimum at stríðast, so alt, ið tey leita eftir, verður teimum givið.