Hann er ljósið, leiðir villst við skinið sítt

Og á degi samkomunnar er skuggi sendiboðanna hans merki

Hann tók við frá hinu ósýnilega visku

Við hana rigndi himin hans á báðar áttir

Og sannleikur vitnisburðarins frá honum eru fínleikar

Sem segja að dýrð og metnaður sé metnaður hans

Fyrir Guð, hvað augað sér er sjón

Erfitt fyrir þá huldu að skynja

Ó þú sem ert fjarlægur frá mér, en bústaður hans er í hjarta mínu

Svaraðu þeim sem kall hans fyllir allar áttir

Svaraðu þeim sem ástríða hefur tekið yfir í þér og haltu áfram

Í hjarta mínu hvað sem ást þráir og óskar

Ástin hefur byggt í miðju hjartans bústaði

Svo fyrir Guð, byggingarmeistari sem bygging hans yfirgengur í handverki

Með reglu tryggðar hef ég afklætt ásetning minn, og hve yndislegt

Eru bandamenn sem tryggð þeirra hefur huggað hjartað

Ég varð veikur, og minning var lækning fyrir kvilla minn

Svo hve yndisleg er minningin sem læknar hjarta mitt

Ef elskendurnir vissu um kvillann, segðu þeim

Því að hitta ástvini hjarta míns er lækning þess

Ó ferðalangur, sendu skilaboð til ástvinar míns

Með bréfi af þrá sem sættir stafsetningu þess

Og langt frá því að gagnrýnandi finni leið til hjartans

Hvort sem í lofi eða gagnrýni

Hjarta mitt er ástfangið af besta sendiboðanum

Og það mest heiðursverða sem gleður eyra mitt er lof hans

Hann steig upp í hæðir og dýrð til mest göfuga stigs

Í uppruna hans undruðust sköpunin hvernig endir hans yrði

Ó meistari minn, hjarta mitt er afhjúpað með ást þinni

Og augu mín, eftir tár, renna með blóði

Ef ég reyndi að fela ástina, jókst þrá mín

Svo það er það sama fyrir mig hvort hún er opinberuð eða falin

Svaraðu, ó ástvinur hjartans, kalli hins þráða

Sem kvartaði yfir brennandi eldi sem hjarta hans innihélt

Og skipaðu blessuðu augnaráði þínu í gleymsku óvina

Að fara fram með augnaráði sem jók grát þinn

Við Guð, frá ást sem erfiðlega er lýst

Og til Guðs tilheyrir mál mitt, og dómurinn er hans dómur

Ó Drottinn, heiðra mig með sýn á meistara minn

Og hreinsaðu bergmál hjartans, sem hefur mikið bergmál

Og gef Ali það sem hann þráir af fundinum

Með mest göfuga þjóninum, endanlegt markmið mitt er fundur hans

Yfir honum sé bæn Guðs svo lengi sem austurvindurinn blæs

Og svo lengi sem söngvari gleður og lag hans gleður

Með ættinni og félögunum, svo lengi sem söngvari segir

Hann er ljósið, leiðir villst við skinið sítt