Sig til næmingar okkara, at gleðiboðans andi er komin

Ó gleði til reinleikas fólkið, ó hepni til heilagleikas fólkið

Eitt tekin, ó kæru, er komið frá mínum elskaða

Hann fostraði meg og legði grundina

Ikki við mínum stríði, ikki við mínum snildi, ikki við mínum førleika

Takið sannleikan, tí eg havi einki uttan reint álvarsemi í mínum tænastu

Tann, ið leitar gleði Harrans, hevur sigrast í leiðslu

Tann, ið vendir seg til Hann við álvara, verður givin at fjala

Og honum verða opinberaðar meiningar, sum eingin orð kunnu rúma

Og við tí varð hansara nátt eins bjart sum dagur, ó kæru

Ó Harri mín, við Taha og hansara fólk, reinleikas fólkið

Og tann, ið flutti, stórur í virði, hægri í virðing

Og tann álitni løgfrøðingur, leiðarin av dygdarfólkinum

Og sonur Salim, og hvussu mong andlit í honum bera glans

Rættið málini, ó Harri mín, og sløkk heitan

Kúga villleiðingar, øvund og óreinsku

Vit hyggja á tekin Taha, sum hava víst seg í hansara merki

Ljósið skínur í innara og ytra

Og varðveit øll okkara vinir og verji teirra grannar

Hvørja løtu kemur teimum góð tíðindi, takk til tín

Og ger øll bústað í Paradís, ó Gud

Við øllum reinleikas monnum og leiðarunum

Leiðin av leiðbeiningar fólkinum at stýra bilinum

Og bønin til tann, sum Gud hevjaði hansara viti

Ahmad tann útvaldi og hansara familja, reinleikas fólkið

Og fylgisveinarnir og tann, ið hevjaði hansara merki við álvara