Teir, hvørs minnið er okkara troyst í myrkri

og ljós fyri okkum millum hesa skapan

Tit hava búsett í hjarta mínum. Við Harrans skapan

og tit eru mín mál og hægsta mál mítt

Vilja tit ikki so signa meg við reinum drykki av kærleika

og vilja tit geva mær tignastu støður

Eg eri tænari tykkara, o fólk av sannari trúskap

og í nærleika til tykkum er mín viðgerð og lækning

Gerið meg ikki sjúkan við langum tíðarskeiðum av frástøðu

og signið meg við einleika, um so er í dreymi

Eg doyggi og lifi á tykkara kærleika

og mín eyðmýkt liggur fyri tykkum og mín heiður er gjøgnum tykkum

Friður sál míns er vón um tykkara nærleika

og mín áseting og leitan eftir tykkum er ævig

Eg havi ikki livað um hjarta mítt býr

í frástøðu frá sínum fólki og heimlandi

Og teir, hvørs kærleiki hevur búsett hjarta mítt

og hylur allar mínar beinagrindir

Tá ið minnið um elskaðu fer framvið hjarta mínum

og Dalurin í Kanyoninum og teir sanddýnar

tað sveiggjar sum væta reyr

og skelvur frá sínum kærleika og longsli

Eg vil doyggja uttan at hava vitjað tað garð

og teir tjøld, ið innihalda innan teir allar sælur

Eg havi ikki nærkað mær, ein einasta dag, við teimum sum nærkaðust

at kyssa andlit og drekka vínið

Um hetta er tilfellið, hvussu stór er mín fremmandagerð?

Hvussu long er mín sorg og hvussu er mín vanlukka

Eg havi vakrar hugsanir um at eg vil vera nær tykkum

til mín Harra og mín Nøgdsemi, o lærlingur

Kanska Allah vil grøða pínuna av at vera skýrdur

gjøgnum einleika við elskaðu og leysing av bondum

Tí mín Harri er Miskunnsamur, Gávumildur, og Elskandi

Hann gevur ríkliga til tann, sum hann vil, við at náa.