Heiðraður er Hann, sum skapaði alheimin úr ongum

Umfevnandi tað við sínum gávum og stuðli

Vælsignaður er Allah, uttan tal eru Hans lovorð

Ikki avmarkað til mørk, ei heldur tal

Allah, Allah, mín Harri, uttan nakran felaga

Allah, Allah, mín tilbiðjan og mín tilvísing

Allah, Allah, eg søki við Honum ongan substitutt

Allah, Allah, mín endamál, og mín einasta stuðul innan

Allah, Allah, eg eri ikki førur fyri at telja Hans lovorð

og eg vóni í ongan annan enn Hann fyri linna frá neyð og mótburði

Allah, Allah, eg biði Hann eyðmjúkt og eg bøni Hann

Allah, Allah, mín vón, og mín staður av treysti

O Hin Einastandandi, O Hin Æviga Livandi

O Hin Sjálvbjargandi, O Hin Suverena,

O Hin Æviga Fyrsta, O Hin Æviga Síðsta

Tú ert óheftur av øllum samanberingum og feløgum

Tú ert skjól fyri einum, hvørs leiðir eru smalnar

Og fyri einum, sum er raktur av talu, tyngd við sorg

Tú ert hin nærverandi, hin svarandi, hin søkti eftir hjálp

Og Tú, O Harri, ert fyri tey, sum vóna við spentari væntan

Eg biði Teg, at Tú fyrigevur mær, og ert miskunnsamur við meg

Eg biði Teg, at Tú fjernir frá mær nakra kroyst

Eg biði Teg at leiða meg, vísa meg á rætta leið

til tað, sum er Sannleikin í mínum verki og mínum trúgv

Eg biði Teg at nøkta meg og ríka meg

Við Tíni náði, O Allah, O Mín Stólpi, og O Mín Stuðul.

Eg biði Teg at hyggja á meg, eg biði Teg at hjálpa meg

Eg biði Teg at rætta fyri meg, mítt hjarta saman við mínum kroppi

Eg biði Teg at verja og varðveita meg

O Mín Harri, frá óndskapi hjá einum, sum brýtur, og einum, sum øvundar

Eg biði Teg at geva mær lív og lata meg doyggja...

í eini støðu í samsvari við vitan og vissu, góðsku og leiðbeining á rætta leið.

Eg biði Teg, at Tú viðger meg við virðing og upphevjar meg í status

Eg biði Teg at geva mær bústað í aldingarðinum av ævinleika

Saman við skyldfólki og kærleikum, Tú umfevnir okkum

við náði og góðvild, í hesum lívi og í hinum komandi

Eg vendi mínum andliti til Tín, O Allah, í fátækradømi

fyri at náa Tínum rennandi gávum, uttan enda

Eg havi ikki steðgað, útrættandi mínar hendur, inniliga biðjandi

til Tín í báðum støðum av neyð og ríkidømi

og sigandi, við eini fátækradømi, sum ongantíð fer frá mær,

O mín Harri, O Hvørs náði speglast í hvørjum háttalagi, hjálp mær.