Hon brúkar nætur sínar at svimja í havinum av kunnleika Harrans

Hon er skattur okkara. Hon koyrir burtur skýggini omanfyri

Bylgjurnar av havum hennara eru støðugt brotandi í hægstu støðum

Dagarnir og nætur hennara brúkar hon í føstu og bøn

Hon hevur fullkomna trúfesti til Meistaran. Hon er ástsjúk.

Allah, við Allah, tú hevur ein veruligan kunnara og gnostikara

við rættinum av opinbering okkara Háttvirdasta Meistara, hon stendur

undir umsorgan av Ṭāhā í fullum treysti

Hon er ljósið í hjarta mínum og hon er skattur mín, altíð miskunnsom við okkum

Hin størsta av miskunnsomu kvinnum, hon gloymir ongantíð okkum.

Hon hevur svørð av vanda, álvarslig og deyðilig

við teimum eru vit vard og ávara vónleysar sálir

Rundt um halgidómin, eru álopini av Hin Mektiga send

Í rað okkara er Fátima og við okkum er faðir Fátimu

Svørð teirra eru oyðandi fyri øll, sum vísa fíggindaskap

O, vándi til fólk av svikum og órættvísar sálir

O Harri, geva okkum linna og verja okkum frá allari harðræði

Geva okkum fullkomna, samanhangandi, og fullkomna lætta

Og tá ið pannans sveitti byrjar at renna, geva okkum tað vakrasta av endum

við raðunum av hin størsta av skapningum, hann sum eigur tær mest treystu ætlanir

og við fólkinum av kápuni saman við avkomi móður okkara Fátimu

Yvir teimum øllum má hin æviga signing Harrans vera

og yvir teirra fólk og felagar, fólk av treystum ætlanum

tann, ið fylgir teimum, kemur inn í bjargaða sektina.