Við tær eru dagar okkara lívs sælir,

Og títt nærvera hevur heiðrað allar heimar.

Tú hevur fingið allar lovverdugar eginleikar,

So gleð teg! Fánarnir eru breiddir fyri tær.

Verjari gav tær eina gávu,

Sum pennarnir ikki kunnu lýsa.

Tú ert fremstur í øllum dygdum,

So far fram, tí tú ert Imamur fyri øllum.

Allir heiðursattributir eru í tær savnaðir,

Tær tilhoyrir hædd, dýrd og hátign.

Tú hevur fingið alla vakurleikan í síni heild,

Og ljósið av tínum andliti burturbeinir myrkrið.

Tú ert tann, hvørs lýsing hevur forðað teimum veltalandi,

Og hvørs vakurleiki hevur bergtikið manna vit.

O Fyrsti, tú ert valdur av Allah,

Hvørs vilji, náði og signing er ævig.

Tá tú birtist at bera vitni í Hereftir,

Vil sál tín, millum allar menniskjur, vera fremstur.

Harrans gávur hava verið flóðaðar yvir teg,

Hetta er uppfylt við Hansara fyriskipan og reglu.

Ongin hevur náðað heiður ella virði sum títt,

Og allir menn av hædd og nærleika hava sín stað.

Allah er Hægstur! Hvørja ferð tú náddi eina støðu,

Kallaði tráan á teg, "Halt fram!"

Tú helt á at lyfta og stíga upp,

Og einglarnir í himmalska ríkinum vóru tínir tænarar.

Allah valdi Tær at tala við Hann eftir

At fara fram um tað, sum vit ikki kunnu fata.

Tú komst nær Honum í sannleika

Sum er óskiljandi fyri okkara forstandi.

Tú náddi, "ella nærri" og tað var størsta eyðkennið,

Og elskaðarins loyndarmál eru upphevjað.

Ver glaður við loyndarmálið, sum tú hevur fingið

Og nærleika, hátign og heiður.

Frá hinum Upphevjaða og Heilaga Veru,

Tú móttókst heilsanir og frið.

Tú hoyrdi, hvat ikki kann hoyrast,

Og skilt, hvat onnur sova frá.

Vitini kunnu ikki fata veruleikan

Av opinberingini og íblástrinum, sum tú fært.

O Meistari av Báðum Heimum, O Besti av Skapningum,

Tann, sum hevur vón í tær, hevur trúfast skrivað hesar reglur.

Ein tænari, sum verður verandi tendraður í kærleika til tín,

Og tráar og leingist eftir tær.

Ein kærleiki, sum hevur tikið fast í hjarta mínum,

Eldur hansara innan í mær hevur sett innvølvar mínar í loga.

So bjarga honum, O bjargari hinna angraðu, við einum andadrátti,

Sum grøðir hansara sjúkur og sjúkdómar.

Og geva honum við einum eygnabrá, sum fjernar

Rust og myrkur frá hansara hjarta.

Av hvørjum blíðleiki breiðir seg til hansara loyndarmál,

Styrkir hansara Iman og Islam.

Og hann verður standandi á tínum Beina Vegi,

Gjennom vitan hansara føtur verða standandi.

O tann, sum eg líti á í øllum,

Sum eg søki, og frá honum eg vóni gávur og signing.

Hvørja ferð teir vónríku søkja teg,

Tey fáa frá flóðini av tínum gávum gávur út um teirra ynskir.

Eg standi við dyrnar, og tú ert størsta av øllum, sum verður søkt,

Sum sálir og kroppar tráa eftir.

Gev loyvi og geva mær samband,

Tí í mínum hjarta er tráan og eldur av kærleika.

Og Allahs signingar veri yvir tær, O Fána av Vegleiðing,

Hvørja ferð dúvur kurra á greinum.

Og yvir Tær Familju og Felagar, hinir Fremstu

Tey fóru fram um, tí hin Gávaða Felagar og æruverdu.