أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ مِنَ العَيْنِ الرَّحِيمَةْ
تُدَاوِي كُلَّ مَا بِي مِنْ أَمْرَاضٍ سَقِيمَةْ
ای خدا، [از تو میخواهم] نگاهی از چشم رحمتت
که همه بیماریهای سخت درونم را شفا دهد.
أَلَا يَاصَاحْ يَاصَاحْ لَاتَجْزَعْ وَتَضْجَرْ
وَسَلِّمْ لِلمَقَادِيرْ كَي تُحْمَدْ وَتُؤْجَرْ
ای دوست، نگران و آزرده نباش،
و به تقدیرات تسلیم شو تا ستایش و پاداش یابی.
وَكُنْ رَاضِي بِمَا قَدَّرَ المَوْلَى وَدَبَّرْ
وَلَا تَسْخَطْ قَضَا الله رَبِّ العَرْشِ الأَكْبَرْ
و به آنچه که خداوند مقرر و تدبیر کرده راضی باش،
و به قضای خدا، پروردگار عرش بزرگ، خشمگین مباش.
وَكُنْ صَابِرْ وَشَاكِرْ (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
و صبور و شاکر باش
تَكُنْ فَائِـــزْ وَظَافِرْ (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
تا پیروز و موفق شوی
وَمِنْ أَهْلِ السَّرَائِرْ (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
و از اهل اسرار باشی
رِجَالُ اللهِ مِنْ كُلِّ ذِي قَلْبٍ مُنَوَّرْ
مُصَفَّى مِنْ جَمِيعِ الدَّنَسْ طَيِّبْ مُطَهَّرْ
مردان خدا، از هر دلی که روشن است،
پاک از هر پلیدی، پاک و بیآلایش.
وَذِي دُنْيَا دَنِيَّةْ حَوَادِثْهَا كَثِيرَةْ
وَعِيشَتْهَا حَقِيرَةْ وَمُدَّتْهَا قَصِيرَةْ
و این دنیای پست: مصیبتهایش بسیار است،
زندگیاش حقیر و مدت آن کوتاه.
وَلَايَحْرِصْ عَلَيْهَا سِوَى أَعْمَى البَصِيرَةْ
عَدِيمِ العَقْلِ لَوْ كَانَ يَعْقِلْ كَانَ أَفْكَرْ
تنها کسی که بصیرتش کور است به آن حرص میورزد،
عقل ندارد، اگر عقل داشت بیشتر تأمل میکرد.
تَفَكَّرْ فِي فَنَاهَا (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
در زوال آن تأمل کن
وَفِي كَثْرَةْ عَنَاهَا (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
و در فراوانی سختیهایش
وَفِي قِلَّةْ غِنَاهَا (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
و در کمی ثروتش
فَطُوبَى ثُمَّ طُوبَى لِمَنْ مِنْهَا تَحَذَّرْ
وَطَلَّقْهَا وَفِي طَاعَةِ الرَّحْمٰنِ شَمَّرْ
پس خوشا به حال و خوشا به حال کسی که از آن حذر کند،
و آن را طلاق دهد و در طاعت رحمان کوشا باشد.
أَلَاْ يَا عَيْنْ جُودِي بِدَمْعٍ مِنْكِ سَائِلْ
عَلَى ذَاكَ الحَبِيبِ الَّذِي قَدْ كَانَ نَازِلْ
ای چشمان من، اشکهای فراوان بریز
برای آن محبوبی که اینجا زندگی میکرد.
مَعَانَا فِي المَرَابِعْ وَأَصْبَحْ سَفْرَ رَاحِلْ
وَأَمْسَى القَلبُ وَالبَالْ مِنْ بَعدِهْ مُكَدَّرْ
در میان ما در مراتع، اما اکنون رفته است،
و قلب و ذهن را پر از اندوه در شب تاریک گذاشته است!
وَلَكِنْ حَسْبِيَ الله (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
اما خدا مرا کافی است
وَكُلُّ الأَمْرِ لِلَّه (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
و همه امور به فرمان اوست
وَلَا يَبْقَى سِوَى اللَّه (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
و هیچکس جز خدا باقی نمیماند
عَلَى البَشَّارْ جَادَتْ سَحَائِبْ رَحْمَةِ البَرّ
وَحَيَّاهُمْ بِرَوحِ الرِّضَا رَبِّي وَبَشَّرْ
ابرهای رحمت از مهربانترین بر بشار بارید
و پروردگارم با روح رضا بر آنان سلام و بشارت داد.
بِهَا سَادَاتُنَا وَالشُّيُوخُ العَارِفُونَا
وَأَهْلُونَا وَأَحْبَابُ قَلْبِي نَازِلُونَا
و همچنین برای سروران ما، استادان و عارفان،
خانوادهها و عزیزان ما، و همه کسانی که در قلبم جای دارند؛
وَمَنْ هُمْ فِي سَرَائِرْ فُؤَادِي قَاطِنُونَا
بِسَاحَةْ تُربُهَا مِنْ ذَكِيِّ المِسْكِ أَعْطَرْ
کسانی که در اعماق قلب من ساکناند.
بر دشتی که خاکش از مشک خالص معطرتر است.
مَنَازِلْ خَيْرِ سَادَةْ (أَلَا يَالله بِنَظْرَةْ)
قبرهای بهترین سروران،
لِكُلِّ النَّاسْ قَادَةْ (أَلَا يَالله بِنَظْرَةْ)
رهبران همه انسانها،
مَحَبَّتْهُمْ سَعَادَةْ (أَلَا يَالله بِنَظْرَةْ)
دوست داشتن آنها سعادت واقعی است!
أَلَا يَابَخْتَ مَنْ زَارَهُمْ بِالصِّدْقِ وَانْدَرْ
إِلَيْهِمْ مُعْتَنِي كُلُّ مَطْلُوبُهْ تَيَسَّرْ
خوشا به حال کسی که با صداقت به زیارت آنها میرود،
و به آنها تعهد میدهد که تلاش کند، تا هر آنچه که میخواهد به او داده شود.