سَلَامٌ سَلَامٌ كَمِسكِ الخِتَامْ
عَلَيْكُمْ أُحَيْبَابَنَا يَا كِرَامْ
سلام سلام مانند مُشک ختام
بر شما ای عزیزان ما، ای بزرگواران
وَ مَنْ ذِكْرُهُمْ أُنْسُنَا فِي الظَّلَامْ
وَ نُورٌ لَنَا بَيْنَ هَذَا الأَنَامْ
و کسانی که یادشان مونس ما در تاریکی است
و نوری برای ما در میان این آفریدگان
سَكَنْتُمْ فُؤَادِي وَ رَبِّ العِبَادْ
وَ أَنْتُم مَرَامِي وَ أَقْصَى المُرَادْ
در دل من ساکن شدید، به پروردگار بندگان
و شما هدف من و نهایت آرزویم هستید
فَهَلْ تُسْعِدُونِي بِصَفْوِ الوِدَادْ
وَ هَلْ تَمْنَحُونِي شَرِيفَ المَقَامْ
آیا مرا با صفای محبت خوشحال نمی‌کنید
و آیا به من مقام شریف نمی‌بخشید
أَنَا عَبْدُكُمْ يَا أُهَيْلَ الوَفَا
وَ فِي قُرْبِكُمْ مَرْهَمِي وَ الشِّفَا
من بنده شما هستم، ای اهل وفا
و در نزدیکی شما مرهم و شفای من است
فَلَا تُسْقِمُونِي بِطُولِ الجَفَا
وَ مُنُّوا بِوَصْلٍ وَ لَوْ فِي المَنَامْ
پس با طولانی شدن جدایی مرا بیمار نکنید
و با وصال، حتی در خواب، بر من منت گذارید
أَمُوتُ وَ أَحْيَى عَلَى حُبِّكُمْ
وَ ذُلِّي لَدَيْكُمْ وَ عِزِّي بِكُمْ
می‌میرم و زنده می‌شوم بر محبت شما
و خواری من نزد شما و عزت من به شماست
وَ رَاحَاتُ رُوحِي رَجَا قُرْبِكُمْ
وَ عَزْمِي وَ قَصْدِي إِلَيْكُمْ دَوَامْ
آرامش روح من امید نزدیکی شماست
و عزم و قصد من به سوی شما همیشگی است
فَلَا عِشْتُ إِنْ كَانَ قَلْبِي سَكَنْ
إِلَى البُعْدِ عَنْ أَهْلِهِ وَ الوَطَنْ
زندگی نکرده‌ام اگر دلم ساکن باشد
به دوری از اهلش و وطن
وَ مَنْ حبُّهُمْ فِي الحَشَا قَدْ قَطَنْ
وَ خَامَرَ مِنِّي جَمِيعَ العِظَامْ
و کسانی که محبتشان در دل من جا گرفته
و تمام استخوان‌هایم را فرا گرفته
إِذَا مَرَّ بِالقَلْبِ ذِكْرُ الحَبِيبْ
وَ وَادِي العَقِيقِ وَ ذَاكَ الكَثِيبْ
وقتی یاد محبوب از قلبم می‌گذرد
وادی عقیق و آن تپه شنی
يَمِيلُ كَمَيْلِ القَضِيبِ الرَّطِيبْ
وَيَهْتَزُّ مِنْ شَوْقِهِ وَ الغَرَامْ
مانند نی نرم خم می‌شود
و از شوق و عشقش می‌لرزد
أَمُوتُ وَ مَا زُرْتُ ذَاكَ الفِنَا
وَ تِلْكَ الخِيَامَ وَ فِيهَا المُنَى
می‌میرم و آن حیاط را ندیده‌ام
و آن خیمه‌ها که در آن‌ها آرزوهاست
وَ لَم أَدْنُ يَوْماً مَعَ مَنْ دَنَا
لِلَثْمِ المُحَيَّا وَ شُرْبِ المُدَامْ
و هیچ‌گاه نزدیک نشده‌ام با کسانی که نزدیک شدند
برای بوسیدن چهره و نوشیدن شراب
لَئِنْ كَانَ هَذَا فَيَا غُرْبَتِي
وَ يَا طُولَ حُزْنِي وَ يَا كُرْبَتِي
اگر چنین است، پس ای غربت من
و ای طولانی بودن حزنم و ای مصیبت من
وَ لِي حُسْنُ ظَنٍّ بِهِ قُرْبَتِي
بِرَبِّي وَ حَسْبِي بِهِ يَا غُلَامْ
و من حسن ظنی دارم که نزدیکی من به اوست
به پروردگارم و او برای من کافی است، ای جوان
عَسَى اللهُ يَشْفِي غَلِيلَ الصُّدُودْ
بِوَصْلِ الحَبَايِبْ وَ فَكِّ القُيُودْ
شاید خداوند عطش دوری را شفا دهد
با وصال محبوبان و گشودن قیدها
فَرَبِّي رَحِيمٌ كَرِيمٌ وَدُودْ
يَجُودُ عَلَى مَن يَشَا بِالمَرَامْ
زیرا پروردگارم رحیم، کریم و دوست‌دار است
به هر که بخواهد با رسیدن به آرزوها جود می‌کند