Lasu min, ĉar tiu, kiun mi amas, vokis min,

Kaj por mi, Li montris signojn de ĝojo.

Kaj Li klarigis al mi la subtilajn signifojn,

Kun certeco, kiam Li malkaŝis la vualon

Li donis al mi trinki kaj mi oferos min por tiu, kiu donis al mi trinki

Vere, al Dio apartenas tiu vino

Kaj li liberigis la katenojn post esti provita

Kaj donis al mi ĉiujn specojn de malavareco

Kaj en amo, li klarigis mian intencon kaj mian staton

Kun pieco, li forigis min de riproĉo.

Mia tempo pasis en scio kaj pieco

Kaj en la Ĉiopovo, al la loĝejo de daŭro.

Kaj kiam la gvidanto de la karavano gvidis min,

Al la deklivo de pureco, inter Ramata.

Mi respondis al li, kaj ne fleksis miajn bridojn

Al kalumnianto aŭ la popolo de riproĉo.

Kaj sufiĉas por mi, ke mi estas ĉe la pordo,

Sur la sojlo, ĝis la Tago de Reviviĝo.

Demandu min, ĉar amo estas mia arto kaj mia stato,

Kaj mi fariĝis, ho mia amiko, servanto.

Ni ĉeestis kun ili ĉe la vino de Dini,

Sur kiu la nuboj pluvigis sur ilin.

Kaj en ilia ebrieco, ili ne atestis duan,

Kaj inter ili, estas signo de la Sinjoro.

Signo, kiu indikas Lian kontenton en ĉiu momento,

Kaj ili ne timas la penton de ĝiaj sekvoj.

Por ili estas abundaj donacoj de graco,

Per kiuj ili atingis la gvidadon.

Eble kun ili, ni atingos la loĝejon de la ĝardenoj,

Kaj la Profeto gvidos nin, la gvidantoj de la vojo.

Sur Li, eble Allah benos ĉiun momenton,

Kaj Lian familion, kiel la turto de la mateno kantas.