أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ مِنَ العَيْنِ الرَّحِيمَةْ
تُدَاوِي كُلَّ مَا بِي مِنْ أَمْرَاضٍ سَقِيمَةْ
Ω Αλλάχ, [Σε ικετεύω για] μια ματιά από το ελεήμον μάτι Σου
Που θεραπεύει όλες τις εξασθενητικές ασθένειες μέσα μου.
أَلَا يَاصَاحْ يَاصَاحْ لَاتَجْزَعْ وَتَضْجَرْ
وَسَلِّمْ لِلمَقَادِيرْ كَي تُحْمَدْ وَتُؤْجَرْ
Ω φίλε, μην ανησυχείς και μην ενοχλείσαι,
και υποτάξου στις αποφάσεις ώστε να επαινεθείς και να ανταμειφθείς.
وَكُنْ رَاضِي بِمَا قَدَّرَ المَوْلَى وَدَبَّرْ
وَلَا تَسْخَطْ قَضَا الله رَبِّ العَرْشِ الأَكْبَرْ
Και να είσαι ευχαριστημένος με ό,τι ο Κύριος αποφασίζει και διαχειρίζεται,
και μην δυσανασχετείς με την απόφαση του Αλλάχ, του Κυρίου του Μεγάλου Θρόνου.
وَكُنْ صَابِرْ وَشَاكِرْ (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
Και να είσαι υπομονετικός και ευγνώμων
تَكُنْ فَائِـــزْ وَظَافِرْ (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
Θα είσαι επιτυχής και θριαμβευτής
وَمِنْ أَهْلِ السَّرَائِرْ (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
Και από τους ανθρώπους των μυστικών
رِجَالُ اللهِ مِنْ كُلِّ ذِي قَلْبٍ مُنَوَّرْ
مُصَفَّى مِنْ جَمِيعِ الدَّنَسْ طَيِّبْ مُطَهَّرْ
Οι Άνθρωποι του Αλλάχ, οι κάτοχοι φωτεινών καρδιών,
καθαρισμένοι από κάθε βρωμιά, καθαροί και αμόλυντοι.
وَذِي دُنْيَا دَنِيَّةْ حَوَادِثْهَا كَثِيرَةْ
وَعِيشَتْهَا حَقِيرَةْ وَمُدَّتْهَا قَصِيرَةْ
Και αυτός ο ταπεινός κόσμος: οι δυστυχίες του είναι πολλές,
η ζωή του είναι ασήμαντη, και ο χρόνος του είναι σύντομος.
وَلَايَحْرِصْ عَلَيْهَا سِوَى أَعْمَى البَصِيرَةْ
عَدِيمِ العَقْلِ لَوْ كَانَ يَعْقِلْ كَانَ أَفْكَرْ
Μόνο κάποιος του οποίου η εσωτερική όραση είναι τυφλή το επιδιώκει,
η διάνοιά του είναι ανύπαρκτη, αν είχε χρησιμοποιήσει τη διάνοιά του θα ήταν πιο στοχαστικός.
تَفَكَّرْ فِي فَنَاهَا (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
Θα στοχαζόταν για την εξαφάνισή του
وَفِي كَثْرَةْ عَنَاهَا (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
Και την αφθονία των δυσκολιών του
وَفِي قِلَّةْ غِنَاهَا (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
Και πόσο λίγα είναι τα πλούτη του
فَطُوبَى ثُمَّ طُوبَى لِمَنْ مِنْهَا تَحَذَّرْ
وَطَلَّقْهَا وَفِي طَاعَةِ الرَّحْمٰنِ شَمَّرْ
Τόσο τυχερός και ευτυχής είναι αυτός που το αποφεύγει,
το απορρίπτει και καταπιάνεται με το έργο του Αλ-Ραχμάν.
أَلَاْ يَا عَيْنْ جُودِي بِدَمْعٍ مِنْكِ سَائِلْ
عَلَى ذَاكَ الحَبِيبِ الَّذِي قَدْ كَانَ نَازِلْ
Ω μάτια μου, στείλτε άφθονα δάκρυα
για εκείνον τον αγαπημένο που ζούσε εδώ.
مَعَانَا فِي المَرَابِعْ وَأَصْبَحْ سَفْرَ رَاحِلْ
وَأَمْسَى القَلبُ وَالبَالْ مِنْ بَعدِهْ مُكَدَّرْ
ανάμεσά μας στα λιβάδια, αλλά που τώρα έχει φύγει,
αφήνοντας την καρδιά και το μυαλό γεμάτα θλίψη στο σκοτεινό νύχτα!
وَلَكِنْ حَسْبِيَ الله (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
Αλλά ο Αλλάχ θα με αρκέσει
وَكُلُّ الأَمْرِ لِلَّه (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
και όλα είναι στη διαταγή Του
وَلَا يَبْقَى سِوَى اللَّه (أَلَا يَاللَّه بِنَظْرَةْ)
και τίποτα δεν διαρκεί παρά μόνο ο Αλλάχ
عَلَى البَشَّارْ جَادَتْ سَحَائِبْ رَحْمَةِ البَرّ
وَحَيَّاهُمْ بِرَوحِ الرِّضَا رَبِّي وَبَشَّرْ
Μακάρι σύννεφα ελέους από τον Πιο Καλοσυνάτο να βρέξουν πάνω στον Μπασάρ
και ο Κύριός μου να τους χαιρετήσει και να τους φέρει χαρά, νέα της καλής Του ευχαρίστησης.
بِهَا سَادَاتُنَا وَالشُّيُوخُ العَارِفُونَا
وَأَهْلُونَا وَأَحْبَابُ قَلْبِي نَازِلُونَا
Και το ίδιο για τους κυρίους μας, τους δασκάλους μας και τους γνωστικούς,
τις οικογένειές μας και τους αγαπημένους μας, και όλους όσοι κατοικούν στην καρδιά μου.
وَمَنْ هُمْ فِي سَرَائِرْ فُؤَادِي قَاطِنُونَا
بِسَاحَةْ تُربُهَا مِنْ ذَكِيِّ المِسْكِ أَعْطَرْ
Αυτοί που είναι στην πιο εσωτερική καρδιά μου.
Μακάρι να ζουν για πάντα σε εκείνη την πεδιάδα της οποίας η σκόνη είναι πιο αρωματική από καθαρό μόσχο.
مَنَازِلْ خَيْرِ سَادَةْ (أَلَا يَالله بِنَظْرَةْ)
Τάφοι των καλύτερων κυρίων,
لِكُلِّ النَّاسْ قَادَةْ (أَلَا يَالله بِنَظْرَةْ)
οι ηγέτες όλης της ανθρωπότητας,
مَحَبَّتْهُمْ سَعَادَةْ (أَلَا يَالله بِنَظْرَةْ)
να τους αγαπάς είναι αληθινή ευτυχία!
أَلَا يَابَخْتَ مَنْ زَارَهُمْ بِالصِّدْقِ وَانْدَرْ
إِلَيْهِمْ مُعْتَنِي كُلُّ مَطْلُوبُهْ تَيَسَّرْ
Τυχεροί είναι αυτοί που τους επισκέπτονται ειλικρινά,
και που τους υπόσχονται να προσπαθήσουν, ώστε όλα όσα επιδιώκουν να τους χορηγηθούν.