Είθε οι ευλογίες του Θεού να είναι πάνω στον Τάχα, τον Υεμενίτη, τον μεσολαβητή για τη δημιουργία την Ημέρα της Ανάστασης. Αφήστε με, γιατί αυτός που αγαπώ με κάλεσε, και για μένα, αποκάλυψε σημάδια ευοίωνων ειδήσεων. Και μου έκανε σαφή τα λεπτά νοήματα, με βεβαιότητα, όταν αποκάλυψε το πέπλο. Μου έδωσε να πιω και θα θυσιαζόμουν για αυτόν που μου έδωσε να πιω. Αληθινά, στον Θεό ανήκει αυτό το κρασί. Και απελευθέρωσε τα δεσμά μετά από δοκιμασία. Και μου χάρισε κάθε είδους γενναιοδωρία. Και στην αγάπη, διευκρίνισε την πρόθεσή μου και την κατάστασή μου. Με ευσέβεια, με κράτησε μακριά από την κατηγορία. Ο χρόνος μου πέρασε στη γνώση και την ευσέβεια. Και στη Μετά Θάνατον Ζωή, στην κατοικία της μονιμότητας. Και όταν ο οδηγός της καραβάνης με οδήγησε, στην πλαγιά της καθαρότητας, ανάμεσα στη Ράματ. Του απάντησα, και δεν έκαμψα τα χαλινάρια μου σε κακολογούντα ή στους ανθρώπους της κατηγορίας. Και μου αρκεί ότι είμαι στην πόρτα, στο κατώφλι, μέχρι την Ημέρα της Ανάστασης. Ρωτήστε με, γιατί η αγάπη είναι η τέχνη μου και η κατάστασή μου, και έχω γίνει, ω φίλε μου, υπηρέτης. Ήμασταν παρόντες μαζί τους στο κρασί του Ντίνι, πάνω στο οποίο οι σύννεφοι έβρεξαν. Και στη μέθη τους, δεν μαρτυρούσαν για δεύτερο, και ανάμεσά τους, υπάρχει ένα σημάδι από τον Κύριο. Ένα σημάδι που δείχνει την ικανοποίησή Του κάθε στιγμή, και δεν φοβούνται τη μεταμέλεια των συνεπειών της. Για αυτούς υπάρχουν άφθονα δώρα χάριτος, με τα οποία πέτυχαν την ηγεσία. Ίσως μαζί τους, θα φτάσουμε στην κατοικία των κήπων, και ο Προφήτης θα μας οδηγήσει, οι ηγέτες του δρόμου. Επάνω Του, είθε ο Θεός να ευλογεί κάθε στιγμή, και την οικογένειά Του, όπως το περιστέρι του πρωινού κελαηδά.