هُوَ النُورُ يَهْدِي الْحَائِرِينَ ضِيَاؤُهُ
وَفِي ٱلْحَشْرِ ظِلُّ ٱلْمُرْسَلِينَ لِوَاؤُهُ
Ён святло, што вядзе заблукалых сваім ззяннем,
І ў Дзень Збору сцяг пасланнікаў ягоны цень.
تَلَقَّى مِنَ ٱلْغَيْبِ ٱلْمُجَرَّدِ حِكْمَةً
بِهَا أَمْطَرَتْ فِي ٱلْخَافِقَيْنِ سَمَاؤُهُ
Ён атрымаў з нябачнага мудрасць,
З ёй яго неба паліла на два гарызонты.
وَمَشْهُودُ أَهْلِ ٱلْحَقِّ مِنْهُ لَطَائِفٌ
تُخَبِّرُ أَنَّ ٱلْمَجْدَ وَٱلشَّأْوَ شَأْوُهُ
І сведчанне праўды ад яго — тонкасці,
Што кажуць, што слава і амбіцыі — ягоныя амбіцыі.
فَلِلَّهِ مَا لِلْعَيْنِ مِنْ مَشْهَدِ ٱجْتِلَى
يَعِزُّ عَلَى أَهْلِ ٱلْحِجَابِ ٱجْتِلَاؤُهُ
Бо Богу тое, што вока сведчыць, — відовішча,
Цяжка для тых, хто заслонены, успрыняць.
أَيَا نَازِحًا عَنِّي وَمَسْكَنُهُ ٱلْحَشَا
أَجِبْ مَنْ مَلَا كُلَّ ٱلنَّوَاحِي نِدَاؤُهُ
О ты, хто далёка ад мяне, але яго жытло ў маім сэрцы,
Адкажы таму, чый заклік напаўняе ўсе бакі.
أَجِبْ مَنْ تَوَلَّاهُ ٱلْهَوَى فِيكَ وَٱمْضِ فِي
فُؤَادِيَ مَا يَهْوالْ هَوَ وَيَشَاؤُهُ
Адкажы таму, каго захапіла страсць да цябе, і ідзі
У маім сэрцы, што каханне жадае і хоча.
بَنَى ٱلْحُبُّ فِي وَسْطِ ٱلْفُؤَادِ مَنَازِلًا
فَلِلَّهِ بَانٍ فَاقَ صُنْعًا بِنَاؤُهُ
Каханне пабудавала ў сярэдзіне сэрца жытло,
Так што для Бога, будаўнік, чыя пабудова пераўзыходзіць майстэрствам.
بِحُكْمِ ٱلْوَلَا جَرَّدْتُ قَصْدِي وَحَبَّذَا
مَوَالٍ أَرَاحَ ٱلْقَلْبَ مِنْهُ وَلَاؤُهُ
Па правілу вернасці я ачысціў свой намер, і як прыемна
Саюзнікі, чыя вернасць супакоіла сэрца.
مَرِضْتُ فَكَانَ ٱلذِّكْرُ بُرْاءً لِعِلَّتِي
فَيَ حَبَّذَا ذِكْرَا لِقَلْبِي شِفَاؤُهُ
Я захварэў, і ўспамін быў лекам для маёй хваробы,
Так прыемны ўспамін, які лечыць маё сэрца.
إِذَا عَلِمَ العُشَّاقُ دَاءِ فَقُلْ لَهُمْ
فَإِنَّ لِقَى أَحْبَابِ قَلْبِي دَوَاؤُهُ
Калі б каханкі ведалі хваробу, скажыце ім,
Бо сустрэча з каханымі майго сэрца — гэта яго лек.
أَيَا رَاحِلًا بَلِّغْ حَبِيبِي رِسَالَةً
بِحَرْفِ مِنَ الأَشْوَاقِ يَحْلُو هِجَاؤُهُ
О падарожнік, перадай паведамленне маёй каханай
З літарай тугі, што асалоджвае яго напісанне.
وَهَيْهَاتَ أَنْ يَلْقَى الْعَذُولُ إِلَى الْحَشَا
سَبِيلًا سَوَاءٌ مَدْحُهُ وَهِجَاؤُهُ
І далёка, каб крытык знайшоў шлях да сэрца,
Ці ў пахвале, ці ў крытыцы.
فُؤَادِي بِخَيْرِ الْمُرْسَلِينَ مُوَلَّعٌ
وَأَشْرَفُ مَا يَحْلُو لِسَمْعِي ثَنَاؤُهُ
Маё сэрца зачаравана лепшым з пасланнікаў,
І самае ганаровае, што радуе мой слых, — гэта яго пахвала.
رَقَى فِي الْعُلَى وَالْمَجْدِ أَشْرَفَ رُتْبَةٍ
بِمَبْدَاهُ حَارَ الْخَلْقُ كَيْفَ انْتِهَاؤُهُ
Ён узняўся ў вышыні і славу да самай высакароднай ступені,
У яго паходжанні стварэнне дзівілася, як будзе яго канец.
أَيَا سَيِّدِي قَلْبِي بِحُبِّكَ بَاؤِحٌ
وَطَرْفِيَ بَعْدَ الدَّمْعِ تَجْرِي دِمَاؤُهُ
О мой гаспадар, маё сэрца адкрыта з тваёй любоўю,
І мае вочы пасля слёз цякуць крывёй.
إِذَا رُمْتُ كَتْمَ الحُبِّ زَادَتْ صَبَابَتِي
فَسِيَّانِ عِنْدِي بَثُّهُ وَخَفَاؤُهُ
Калі я спрабаваў схаваць любоў, маё жаданне ўзрастала,
Так што для мяне аднолькава, ці яно раскрыта, ці схавана.
أَجِبْ يَا حَبِيبَ الْقَلْبِ دَعْوَةَ شَيِّقٍ
شَكَا لَفْحَ نَارٍ قَدْ حَوَتْهَا حَشَاؤُهُ
Адкажы, о любы сэрца, на заклік таго, хто сумуе,
Хто скардзіўся на пякучы агонь, які яго сэрца ўтрымлівае.
وَمُرْطَيْفَكَ الْمَيْمُونَ فِي غَفْلَةِ الْعِدَا
يَمُرُّ بِطَرْفٍ زَادَ فِيكَ بُكَاؤُهُ
І загадай свайму шчасліваму позірку ў забыцці ворагаў
Прайсці з позіркам, які ўзмацніў тваё плач.
لِيَ ٱللَّهُ مِنْ حُبٍّ تَعَسَّرَ وَصْفُهُ
وَلِلَّهِ أَمْرِي وَٱلْقَضَاءُ قَضَاؤُهُ
Богам, ад любові, апісанне якой цяжкае,
І Богу належыць мая справа, і дэкрэт — Яго дэкрэт.
فَيَـٰرَبِّ شَرِّفْنِي بِرُؤْيَةِ سَيِّدِي
وَأَجْلِ صَدَى ٱلْقَلْبِ ٱلْكَثِيرِ صَدَاؤُهُ
О Госпадзе, ушануй мяне бачэннем майго гаспадара,
І ачысці рэха сэрца, якое мае шмат рэха.
وَبَلِّغْ عَلِيًّ مَا يَرُومُ مِنَ ٱلْلِّقَا
بِأَشْرَفِ عَبْدٍ جُلُّ قَصْدِي لِقَاؤُهُ
І дай Алі тое, што ён жадае ад сустрэчы
З самым высакародным слугой, мая канчатковая мэта — яго сустрэча.
عَلَيْهِ صَلَاةُ ٱللَّهِ مَاهَبَّتِ ٱلصَّبَا
وَمَا أَطْرَبَ ٱلْحَادِي فَطَابَ حُدَاؤُهُ
На яго Божыя малітвы, пакуль дзьме ўсходні вецер,
І пакуль песня спявака радуе і яго мелодыя радуе.
مَعَ ٱلْآلِ وَلْاَ صْحَابِ مَا قَالَ مُنْشِدٌ
هُوَ ٱلنُّورُ يَهْدِي ٱلْحَائِرِينَ ضِيَاؤُهُ
З сям'ёй і сябрамі, пакуль спявак кажа:
Ён святло, што вядзе заблукалых сваім ззяннем.