Тыя, чыя згадка - наш суцяшэнне ў цемры

і святло для нас сярод гэтага стварэння.

Вы пасяліліся ў маім сэрцы. Клянуся Госпадам стварэння,

і вы - мая мэта і найвышэйшая з маіх мэтаў.

Ці не адорыце вы мяне чыстым напоем любові

і ці не надасце мне высакароднейшых станцый?

Я ваш слуга, о людзі сапраўднай вернасці,

і ў блізкасці да вас - маё лячэнне і вылячэнне.

Не выклікайце мне хваробы доўгім аддаленнем

і адарыце злучэннем, нават у сне.

Я паміраю і жыву на вашай любові,

і маё прыніжэнне перад вамі, і мая гонар праз вас.

Спакой маёй душы - надзея на вашу блізкасць,

і маё рашэнне і імкненне да вас - вечнае.

Я не жыў, калі маё сэрца знаходзіцца

ўдалечыні ад свайго народа і сваёй радзімы.

І тыя, чыя любоў засяліла маё сэрца

і пакрыла ўсе мае косткі.

Калі згадка пра каханага праходзіць маё сэрца

і Даліна Каньёна і той пясчаныя дзюны,

яно хістаецца, як вільготны трыснёг,

і трапеча ад сваёй любові і тугі.

Я памру, не наведаўшы тую сядзібу

і тыя намёты, якія ўтрымліваюць у сабе ўсё шчасце.

Я не наблізіўся ні на дзень з тымі, хто наблізіўся

каб пацалаваць твар і выпіць віно.

Калі гэта так, то як вялікае маё адчужэнне?

Як доўга маё гора і як мая бяда.

У мяне ёсць прыгожыя меркаванні, што я буду блізка да вас,

да майго Госпада і маёй Дастатковасці, о вучань.

Магчыма, Аллах вылечыць боль адрынутасці

праз злучэнне з каханымі і вызваленне ад кайданоў.

Бо мой Госпад - Міласэрны, Шчодры і Любячы,

Ён шчодра адорвае таго, каго жадае, дасягненнем.