প্ৰিয়জনৰ মুখ দেখা দিলে

আৰু পুৱতি নিশাত জ্বলিল

তেওঁৰ পোহৰে মোৰ হৃদয় ভৰাই তুলিলে

তেতিয়া মই বিস্ময়ে সিজিলোঁ

তেওঁ মোক ক'লে: 'উঠা! - আৰু মোক সোধা!

তোমাৰ যি ইচ্ছা তাক পাবা।

মই উত্তৰ দিলোঁ: তুমি। তুমি মোৰ বাবে যথেষ্ট!

তোমাৰ পৰা আঁতৰি মই জীৱন যাপন কৰিব নোৱাৰোঁ!

তেওঁ ক'লে: মোৰ দাস, তোমাৰ বাবে সু-সংবাদ আছে

আনন্দে দৃশ্য উপভোগ কৰা।

তুমি মোৰ দাসৰ বাবে ধন

আৰু তুমি মানুহৰ বাবে স্মৃতি।

প্ৰতিটো সুন্দৰ আৰু সৌন্দৰ্য্য

মানুহৰ মাজত মোৰ পৰা বিস্তৃত হৈছে

মোৰ সত্তাৰ গুণবোৰ লুকাই আছিল

আৰু সিহঁত অস্তিত্ব-চিহ্নত প্ৰকাশিত হৈছিল।

সত্যতে সৃষ্টি কৰা বস্তুবোৰ অৰ্থ

চিত্ৰত স্থাপন কৰা হৈছে

যিয়ে এইটো ধৰা পাই

তেওঁলোক বুদ্ধিমান লোকৰ মাজত আছে

তেওঁলোক জীৱনৰ মিঠাস নাপায়

যিয়ে আমাৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ আছে

আমাৰ প্ৰভু, তেওঁক আশীৰ্বাদ কৰা

যাৰ পোহৰে সকলো মানুহৰ মাজত বিস্তৃত হৈছে।